Mercury (satelita)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rakieta Titan IV na stanowisku startowym. Ładunek stanowi satelita Mercury ELINT 2.

Mercury (również: Mercury ELINT, Advanced Vortex) – seria trzech amerykańskich ciężkich wojskowych satelitów zwiadu elektronicznego. Określane są jako IV generacja amerykańskich satelitów tego typu[1]. Dwa z nich zostały wyniesione na orbitę w latach 1994-1996 przez US Air Force dla National Reconnaissance Office, start trzeciego w 1998 roku nie powiódł się.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Program Mercury ELINT pozostaje objęty klauzulą tajności. Statki posiadają pojedynczą dużą antenę o średnicy szacowanej na 100-105 metrów i są stabilizowane trójosiowo. Statek posiada prawdopodobnie jeden lub dwa panele ogniw słonecznych i przynajmniej jedną antenę do wysyłania danych na Ziemię.

Koszt pojedynczego satelity szacowany jest na około 1,75 miliarda USD (według siły nabywczej z połowy lat 90. XX wieku), a koszt wyniesienia na około 430 mln USD.

Orbity[edytuj | edytuj kod]

Satelity zostały wyniesione na orbity zbliżone do geosynchronicznych, których ślad naziemny ma postać złożonych elips, co umożliwia im wyznaczanie położenia źródeł sygnałów radarowych na Ziemi. Ich masę szacuje się na 4-5 ton[2].

Satelity[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wywołany krótkim spięciem w układzie kierowania i/lub utratą mocy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. David Darling: Mercury-ELINT. The Encyclopedia of Science. [dostęp 2011-10-10]. (ang.).
  2. Criag Covault, Joseph C. Anselmo. Titan explosion destroys secret 'Mercury' sigint. „Aviation Week and Space Technology”. 149, 1998-08-17. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]