Medon ripicola
Medon ripicola | |||
(Kraatz, 1854) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Podplemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Medon ripicola | ||
Synonimy | |||
|
Medon ripicola – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1854 roku przez Ernsta Gustava Kraatza jako Lithocharis ripicola[1].
Chrząszcz o ciele długości od 3,7 do 4,2 mm, ubarwiony brunatnoczerwono z brunatną głową i zazwyczaj jasnoczerwonym przedpleczem. Długość i szerokość głowy są większe niż przedplecza. Punktowanie na głowie jest bardzo gęste, gęstsze i silniejsze niż na przedpleczu, gdzie jest ono bardzo delikatne, płytkie i małe. Punktowanie odwłoka jest gęste i delikatne. Warga górna ma przednią krawędź z dwoma małymi ząbkami i niegłębokim wgłębieniem między nimi. Odnóża tylnej pary mają stopy znacznie krótsze niż golenie. Odwłok samca ma piąty sternit o tylnym brzegu z dość głębokim i łukowatym wcięciem pośrodku oraz bardzo płytkimi wycięciami po bokach, a szósty sternit z tylną krawędzią głęboko, zatokowato wciętą[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Azorów, Madery i kontynentalnej Afryki Północnej[1]. Zasiedla pobrzeża rzek, jeziorek i bajorek. Bytuje pod rozkładającymi się szczątkami roślin, napływkami i wśród niskiej wegetacji[3][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Medon ripicola. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-20].
- ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.