Mari Carmen Ecoro
| członkini Partii Demokratycznej Gwinei Równikowej |
Mari Carmen Ecoro – polityczka z Gwinei Równikowej, członkini Partii Demokratycznej Gwinei Równikowej[1].
Wykształcenie i kariera[edytuj | edytuj kod]
W wieku 34 lat, mieszkając w Queens, zdecydowała się ukończyć szkołę średnią. Skorzystała z oferty WNET, lokalnej nowojorskiej stacji telewizji publicznej. W 2006 Ecoro została mianowana doradczynią prezydenta ds. edukacji w Gwinei Równikowej. W 2011 została magistrą nauk w zakresie negocjacji i rozwiązywania konfliktów na Uniwersytecie Columbia. Następnie studiowała zdrowie psychiczne w LaGuardia Community College oraz psychologię w Queens College[2].
W latach 2012–2013 była Ministrem Edukacji i Nauki Gwinei Równikowej[3][4]. Zaintesowanie sprawami edukacji przejawiała także po zakończeniu kadencji[5].
Podczas kadencji Minister Spraw Społecznych i Równości Płci podejmowała działania mające na celu promowanie równości płci i ograniczenie skali przemocy ze względu na płeć. Chodziło m.in. o zwiększanie świadomości wśród ludności i przygotowanie mechanizmów prawnych w celu ochrony szczególnie kobiet przed przemocą[6][7]. W 2014, wraz z burmistrz Malabo, Marią Colomą Edjang Bengono, jedną z dwóch czołowych polityczek w Gwinei Równikowej, udzieliła wywiadu, w którym, odnosząc się do krytyki ONZ, że w większości krajów kobiety nie zajmują stanowisk kierowniczych, stwierdziła, że w Gwinei Równikowej kobiety są obecne na wszystkich wyższych szczeblach rządowych. Pochwaliła osobiste zaangażowanie prezydenta Teodoro Obianga Nguemy Mbasogo na rzecz równości płci w Gwinei Równikowej i wskazała je jako wzór dla innych[8].
W 2015 była Ministrem Spraw Społecznych i Rozwoju Kobiet[9]. W latach 2018–2019 była członkinią personelu dyplomatycznego Stałej Misji Gwinei Równikowej przy ONZ, zajmującej się sprawami Rady Bezpieczeństwa[10][11].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Wyszła za mąż jako nastolatka. Pierwsze dziecko urodziła 2 tygodnie przed 16 urodzinami. Jej mężem był księgowy ONZ. W 1984 wyjechali do USA. Tu urodziła drugie dziecko. Po rozwodzie została w USA i ponownie wyszła za mąż[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Resolución por la que se constituye el Comité Organizador del VII Congreso Nacional Ordinario del PDGE [online], Guinea Ecuatorial [dostęp 2022-02-24] (hiszp.).
- ↑ a b Anthony Ramirez, The Third Degree: From GED to M.S. in Negotiation and Conflict Resolution [online], Columbia News [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Republic of Equatorial Guinea, Equatorial Guinea Ranked Second In Literacy In Africa By African Economist Magazine [online], www.prnewswire.com [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Equatorial Guinea's Minister of Education Talks About Preparing Children for the Future. [dostęp 2022-02-24].
- ↑ La ministra de Asuntos Sociales e Igualdad de Género se muestra asombrada por el avance de las obras de AUCA [online], UNICON GUINEA, 9 lipca 2014 [dostęp 2022-02-24] (hiszp.).
- ↑ Republic of Equatorial Guinea, Women In Equatorial Guinea Have Strong Leadership Role In Government And Business, Say Top Women Political Leaders [online], www.prnewswire.com [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Actividades del Día de la Eliminación de la Violencia contra la Mujer [online], Guinea Ecuatorial [dostęp 2022-02-24] (hiszp.).
- ↑ Republic of Equatorial Guinea, Equatorial Guinea's Minister of Social Affairs and Gender Equality Discusses Government's Efforts to Combat Violence Against Women and Promote Gender Equality [online], www.prnewswire.com [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ B. Turner, The Statesman's Yearbook 2015: The Politics, Cultures and Economies of the World, Springer, 27 grudnia 2016, ISBN 978-1-349-67278-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Decree appointing personnel at Permanent Mission before United Nations – Equatorial Guinea News Wire [online] [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ United Nations DGACM, Permanent Missions to the United Nations, No.307, United Nations, 22 lutego 2019, ISBN 978-92-1-047924-0 [dostęp 2022-02-24] (ang.).