Malika Ufkir
 Malika Ufkir podpisuje swoją książkę, 2006 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
pisarka |
| Miejsce zamieszkania | |
| Rodzice |
Fatima Ufkir |
| Małżeństwo |
Eric Bordreuil |
Malika Ufkir (arab. مليكة أوفقير; ur. 2 kwietnia 1953[1]) – marokańska pisarka. Córka Mohameda Ufkira, kuzynka aktorki Leili Shenny[2][3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Najstarsza córka Fatimy i Mohameda Ufkirów. W wieku pięciu lat została zabrana od rodziców i adoptowana przez króla Muhammada V, który chciał by jego córka, księżniczka Amina miała siostrę i towarzyszkę zabaw[1][4]. Po jego śmierci w 1961 roku opiekę nad Maliką przejął jego następca Hassan II[2]. Wychowywał ją przez następne 11 lat.
W 1972 roku Mohamed Ufkir, ówczesny minister obrony Maroka, najbliższy współpracownik i prawa ręka władcy, zaplanował i przeprowadził zamach stanu, chcąc obalić monarchę i uczynić kraj republiką[2]. Przewrót jednak nie powiódł się.
Ojca Maliki najprawdopodobniej stracono, a ją samą i całą jej rodzinę zgodnie z obowiązującym wówczas prawem najpierw umieszczono w areszcie domowym, a następnie przetransportowano do koszar wojskowych w miejscowości Assa niedaleko granicy z Algierią. Po roku przeniesiono ich do ruin fortu w górach Atlas, gdzie spędzili prawie cztery lata. W 1977 Ufkirowie wysłali petycję do króla Hassana II, w której napisali, że „to niegodne pozwolić na to aby matka i dzieci cierpiały w ten sposób”. W odpowiedzi król nakazał wtrącić ich do więzienia w miejscowości Bir-Dżdid, 45 kilometrów na południe od Casablanki[1][2][5]. Warunki w nim były jeszcze gorsze, niż w dotychczasowych miejscach ich pobytu[1]. W 1987 roku, po łącznie 15 latach pozbawienia wolności udało jej się uciec wraz z rodzeństwem[2]. Została jednak ponownie osadzona w areszcie domowym, uwolniono ją dopiero w 1991 roku.
Po uwolnieniu przeszła na katolicyzm. 16 lipca 1996 wyjechała do Francji. Obecnie wraz z mężem, francuskim architektem Erikiem Bordreuilem, mieszka w Paryżu[1][6].
Książki[edytuj | edytuj kod]
Malika Ufkir napisała dwie książki autobiograficzne opowiadające głównie o latach spędzonych w więzieniu i jej walce o wolność[7]:
- Uwięziona (Stolen lives: twenty years in a desert jail)[8][9]
- Freedom: the story of my second life[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David Leser, From a palace to a prison, „The Australian Women’s Weekly”, grudzień 2001, s. 99–106 [dostęp 2020-06-30].
- ↑ a b c d e From Palace to Prison – BBC World Service [online], www.bbc.co.uk [dostęp 2020-06-30].
- ↑ Leila Shenna [online], IMDb [dostęp 2020-06-30].
- ↑ Interview with Malika Oufkir – Foreign Correspondent, ABC [online], web.archive.org, 11 marca 2016 [dostęp 2020-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-11].
- ↑ ExecutedToday.com » 1972: Mohamed Oufkir [online] [dostęp 2020-06-30] (ang.).
- ↑ Roger Smith, Political Prisoners, Simon and Schuster, 3 lutego 2015, ISBN 978-1-68146-101-4 [dostęp 2020-06-30] (ang.).
- ↑ Wafin: Moroccan Connections in America [online], www.wafin.com [dostęp 2020-06-30].
- ↑ Malika Oufkir, Michèle Fitoussi, Stolen lives: twenty years in a desert jail, wyd. 1, Nowy Jork: Talk Miramax Books/Hyperion, 2001, ISBN 0-7868-6732-9, OCLC 45314497 [dostęp 2020-06-30].
- ↑ Malika Oufkir, Michèle Fitoussi, Janusz Kostarczyk, Uwięziona, Warszawa: Świat Książki, 2003, ISBN 83-7391-064-6, OCLC 69544830 [dostęp 2020-06-30].
- ↑ Linda Coverdale, Malika Oufkir, Freedom: the story of my second life, wyd. 1, Nowy Jork: Hyperion, 2006, ISBN 1-4013-5206-5, OCLC 71813327 [dostęp 2020-06-30].