Lucyna Penciak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucyna Penciak
Ilustracja
Imię i nazwisko

Lucyna Anastazja Penciak

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1914
Pęcice

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 1993
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

fantastyka naukowa

Grób Lucyny Penciak na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Lucyna Anastazja Penciak z domu Radzymińska (ur. 15 kwietnia 1914 w Pęcicach, zm. 31 grudnia 1993 w Warszawie) – polska bibliotekarka, pisarka i esperantystka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Juliana i Heleny Radzymińskich. Ukończyła szkołę powszechną w Wiązownej. Absolwentka pedagogiki i bibliotekarstwa Studium Pracy Społeczno-Oświatowej Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W latach 1937-1939 pracowała jako instruktor Centralnej Biblioteki Powiatowej w Warszawie. W czasie wojny działała w Armii Krajowej, Grupie „Kampinos” posługując się pseudonimem „Kruszynka”. Po wojnie związana z oświatą i bibliotekarstwem – od roku 1967 do 1976 zatrudniona jako kustosz i kierownik wypożyczalni w warszawskiej Bibliotece Publicznej[1].

W 1980 roku wydała w kawowskiej serii „Fantazja–Przygoda–Rozrywka” powieść science-fiction, niezamierzenie groteskową utopię Neurony zbrodni. Marek Oramus wyjątkowo ostro skrytykował powieść, określając ją jako „płód na poły grafomański”[2], „potworek”[3] i przedwczesny debiut. Również Antoni Smuszkiewicz pisze o niej jako o naiwnej powieści, rażącej „tanim, prymitywnym dydaktyzmem”[4].

Kilka krótszych tekstów pisarki - wspomnień, opowiadań – zostało staraniem jej męża Bolesława Penciaka opublikowanych po śmierci, w serii Biblioteczka "Kruszynki" i Bolesława.

Amatorsko zajmowała się malarstwem, jej obrazy znajdują się w prywatnych kolekcjach.

Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kw. W-VI-5-2).

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • 1967Łaska czasu
  • 1980Neurony zbrodni
  • 1993Czterej... (wspomnienia)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Malcanów. Wieś w gminie Wiązowna 1814-2014. Dorota Maria Kozielska (red.). Warszawa: 2014, s. 93, 223-224. [dostęp 2024-05-07].
  2. Oramus 1987 ↓, s. 14.
  3. Oramus 1987 ↓, s. 61.
  4. Smuszkiewicz 1982 ↓, s. 335.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]