Link Control Protocol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Link Control Protocol (LCP) – część protokołu point-to-point i standard zapewniający transport wieloprotokołowych datagramów przez łącza typu point-to-point. PPP używa LCP do ustanowienia, konfiguracji oraz testowania połączenia. Urządzenia wysyłające jak i odbierające wysyłają pakiety LCP aby ustalić standardy wynikające z transmisji danych. LCP pracuje w warstwie łącza danych.

PPP używa LCP do zapewniania usług najczęściej używanych do negocjacji i sprawdzania ramek podczas implementacji kontroli PPP. LCP jest dokładnie opisane w dokumencie RFC 1570.

Ustanowienie łącza[edytuj | edytuj kod]

Ustanowienie łącza jest pierwszą fazą operacji LCP. Operacja ta musi zostać ukończona pomyślenie, zanim pakiety warstwy sieci będą mogły zostać wymieniane. W czasie gdy trwa ustanawianie łącza, LCP otwiera połączenie i negocjuje parametry konfiguracyjne. Proces ustanawiania łącza zaczyna się od przesłania przez inicjowane urządzenie ramki configure-request do odbiorcy. Ramka ta zawiera zmienną liczbę opcji konfiguracyjnych wymaganych do skonfigurowania połączenia.

Zamykanie połączenia[edytuj | edytuj kod]

Po transmisji danych w warstwie sieci, protokół LCP kończy połączenie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]