Lech Jaworowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Jaworowicz
Państwo

 Polska

Data urodzenia

3 października 1943[1]

Sukcesy

1972: WSMP (mistrz)
1979: WSMP – kl. 4 (mistrz)

Lech Jaworowicz (ur. 3 października 1943) – polski kierowca wyścigowy i rajdowy, pilot rajdowy.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

W 1965 roku był pilotem Roberta Muchy, który wygrał Rajd Warszawski, rywalizując Fiatem 1500[1]. Rok później wygrał klasę w Rajdzie Dolnośląskim, a jego pilotem był Krzysztof Komornicki[1]. W 1968 roku zadebiutował za kierownicą samochodu Formuły 3, rywalizując w eliminacji Polskiej Formuły 3 w Puławach (ósme miejsce)[2]. W 1969 roku wrócił na trasy rajdowe. Jako kierowca BMW 2002 zdobył drugie miejsce w klasie w Rajdzie Warszawskim, a poza tym pilotował Krzysztofa Komornickiego. Rok później załoga Komornicki/Jaworowicz wygrała na Renault Alpine A110 Rajd Mazurski, ponadto pilotowany przez Jaworowicza Marek Barański zajął trzecie miejsce w Rajdzie Dolnośląskim, używając Renault 8 Gordini. W 1971 roku zajął, jako kierowca, czwarte miejsce Polskim Fiatem 125p w Rajdzie Dolnośląskim. Jako pilot Roberta Muchy wygrał klasę i zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej Rajdu Pneumant. Rok później załoga ta zajęła 24. miejsce w klasyfikacji generalnej oraz wygrała swoją klasę w Rajdzie Monte Carlo, ponadto uczestniczyła w Rajdzie Akropolu, z którego odpadła. W 1973 Jaworowicz był pilotem Macieja Stawowiaka w Rajdzie Monte Carlo, ale załoga nie ukończyła zawodów z powodu awarii silnika[1][1].

Jednocześnie w 1972 roku Jaworowicz powrócił na trasy wyścigowe, rywalizując w WSMP. Ścigał się wówczas Promotem-Rakiem 67 i wygrał dwie eliminacje w klasie samochodów wyścigowych, zdobywając tytuł mistrza Polski[3]. W sezonie 1976 rozpoczął rywalizację samochodami turystycznymi. Uczestniczył wówczas Polskim Fiatem 128 3p w klasie 5, wygrywając dwa wyścigi i zostając wicemistrzem kraju[4]. W tym samym roku zadebiutował w Pucharze Pokoju i Przyjaźni w klasie A2, zdobywając szóste miejsce w eliminacji na torze Schleizer Dreieckrennen oraz 26. w klasyfikacji końcowej sezonu. Wystartował również w eliminacji w Toruniu w Formule Easter, gdzie był dziesiąty[5]. W sezonie 1979 wygrał Oplem Kadettem GTE klasyfikację końcową klasy 4[6]. W sezonie 1980 po raz kolejny wziął udział w Pucharze Pokoju i Przyjaźni[7].

Wyniki w Pucharze Pokoju i Przyjaźni[edytuj | edytuj kod]

Samochody turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Rok Samochód Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1976 Czechosłowacja Czechosłowacja 39 26
Polski Fiat 128 3p - 6 - NU -

Formuła Easter[edytuj | edytuj kod]

Rok Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1976 Czechosłowacja Czechosłowacja 35 25
Promot-Rak 67 Fiat - - - 10 -
1980 Czechosłowacja 26 32
MTX 1-03 Łada 19 - - - -

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Lech Jaworowicz. [w:] ewrc-results.com [on-line]. [dostęp 2019-04-28]. (pol.).
  2. 7.07.1968 Puławy - 2 eliminacja OWP. [w:] scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-04-28]. (pol.).
  3. Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1972. [w:] scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-04-28]. (pol.).
  4. Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1976. [w:] scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-04-28]. (pol.).
  5. Motorsport in Osteuropa 1976. [w:] scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-04-28]. (pol.).
  6. Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1979. [w:] scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-04-28]. (pol.).
  7. Motorsport in Osteuropa 1980. [w:] scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-04-28]. (pol.).