Krynica (województwo mazowieckie)
Wygląd
Na mapach: 52°17′58″N 22°17′39″E/52,299444 22,294167
wieś | |
Kościół Matki Bożej Częstochowskiej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
25 |
Kod pocztowy |
08-125[4] |
Tablice rejestracyjne |
WSI |
SIMC |
0692191[5] |
Położenie na mapie gminy Suchożebry | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu siedleckiego | |
52°17′58″N 22°17′39″E/52,299444 22,294167[1] |
Krynica – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Suchożebry[6][5]. Leży nad Starą Rzeką.
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
1056161 | Pieńki | przysiółek |
1056178 | Rogóż | część wsi |
1056184 | Szydłowiec | przysiółek |
We wsi znajduje się zabytkowy zespół dworski z XIX w.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krynica, po jej zniesieniu w gromadzie Suchożebry. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Matki Bożej Częstochowskiej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 62878
- ↑ Wieś Krynica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-03-01] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 624 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Krynica (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 753 .