Krioplanacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Krioplanacja (z gre. krýos oznacza mróz; z łac. plano oznacza wyrównuję[1]) – proces prowadzący do zrównania powierzchni terenu, dosłownie oznaczający zrównanie mrozowe[2]. Proces przejawia się poprzez pojawienie się na stokach piętrowych spłaszczeń, które oddzielone są od siebie stromymi odcinkami lub skalnymi progami. Krioplanacja zachodzi w strefie peryglacjalnej, głównie pod wpływem wietrzenia mrozowego oraz soliflukcji, obecności płatów śnieżnych (w trakcie tajania, spływająca woda spłukuje zwietrzelinę) i braku szaty roślinnej. Spłaszczenia powstające na stokach w wyniku krioplanacji nazywane się terasami krioplanacyjnymi[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. krioplanacja, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2014-04-15].
  2. a b Piotr Migoń: Geomorfologia. PWN, 2012, s. 349. ISBN 978-83-01-15979-5.