Konidiom

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Konidiom – występująca u grzybów wielostrzępkowa struktura, w której powstają zarodniki bezpłciowe – konidia[1]. Wyróżnia się następujące typy konidiomów:

  • koremium, czyli synnema – mniej lub bardziej zwarty pęczek trzonków konidialnych, czyli konidioforów
  • sporodochium – zbudowana z pseudoparenchymy poduszeczkowata struktura, z której wyrastają konidiofory
  • pionnot – rodzaj sporodochium, w którym konidiofory i zarodniki tworzą śluzowatą masę
  • acerwulus – powstająca zazwyczaj pod skórka żywiciela warstwa krótkich lub słabo rozgałęzionych konidioforów wyrastająca z pseudoparenchymy
  • kupula – rodzaj acerwulusu o kubeczkowatym kształcie
  • pyknotyrium (piknotyrium) – tarczkowaty i spłaszczony konidiom, z popękaną ścianą górną
  • pyknidium (piknidium) – kulisty lub butelkowaty twór zanurzony częściowo lub całkowicie w tkankach gospodarza. Konidia wydostają się z niego przez szczytowy otwór[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Błaszkowki, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9.
  2. Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 256–258, ISBN 978-83-09-01063-0.