Kocioł płomienicowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kocioł płomienicowy

Kocioł płomienicowy – rodzaj kotła parowego. Składa się ze zbiornika walcowego, wewnątrz którego znajdują się rury zwane płomienicami (najczęściej jedna lub dwie), najczęściej wewnątrz nich umieszczone jest palenisko[1]. Spaliny przepływają przez płomienice, po czym kierowane są do kanałów umieszczonych wzdłuż powierzchni bocznych zbiornika walcowego. Jest to konstrukcja przestarzała i obecnie rzadko używana. Zaletą takich kotłów jest prostota budowy i łatwość obsługi, do ich wad należy zaliczyć długi czas rozpalania oraz niskie ciśnienie robocze[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. P. Cykle, M. Mazur – Wytwarzanie energii cieplnej, WSiP, Warszawa 1977
  2. Z. Gnutek – Maszynoznawstwo energetyczne, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1994