Kościół farny św. Marii w Lubuszu
| kościół filialny | |||||||||||
.jpg) Widok z południowego wschodu | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Adres |
Schulstraße 8, 15326 Lebus | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Imię | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Brandenburgii  | |||||||||||
Położenie na mapie Niemiec  | |||||||||||
 52°25′33,5″N 14°32′28,5″E/52,425972 14,541250
| |||||||||||
Kościół farny św. Marii (niem. Stadtkirche Sankt Marien) – protestancka świątynia znajdująca się w niemieckim mieście Lubusz. Należy do parafii ewangelickiej Frankfurt nad Odrą-Lubusz[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Badania archeologiczne w okolicy kościoła wskazują, że na miejscu świątyni znajdował się cmentarz, wzmiankowany w 1284 i 1355 roku. Najstarszą częścią kościoła jest wieloboczne prezbiterium z XIV lub XV wieku. W XV wieku przy kościele założono kolegium misjonarzy, które opiekowało się świątynią[2]. W 1555 przeszedł w ręce luteran[1]. W 1556 w pałacu biskupim w Lubuszu odbył się synod ewangelicki, w którym uczestniczył pierwszy protestancki proboszcz w tym mieście, Andres Prentzlow[2].
Kościół całkowicie spłonął podczas pożaru miasta w 1801. W 1810 na jego miejscu wzniesiono nową, klasycystyczną świątynię[2]. W 1870 wzniesiono wieżę kościelną, a w 1904 wyremontowano jej więźbę dachową. Dwa lata wcześniej odmalowano wnętrze kościoła. 5 listopada 1926 zainstalowano nowe, 27-rejestrowe organy z 1642 piszczałkami, wykonane przez pracownię Heinze. 15 kwietnia 1931 z wieży zdjęto pęknięty dzwon, a 5 maja z materiału pochodzącego z niego odlano nowy instrument[3].
Podczas II wojny światowej kościół został poważnie uszkodzony. W 1955 konsekrowano odbudowaną zachodnią część kościoła. W 2005 zabezpieczono ruiny transeptu i prezbiterium, okrywając je dachem[2].
Stan obecny[edytuj | edytuj kod]
Odbudowana nawa pełni funkcje sakralne. Ruiny transeptu i prezbiterium, znajdujące się na wschód od nawy kościoła, są zabezpieczone szerokim na 2 metry dachem. Obecnie służą jako przestrzeń do organizacji imprez[2]. Przelany w 1931 roku dzwon obecnie wisi w jednej z wież kościoła Pokoju we Frankfurcie nad Odrą[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Wieża -
Portal główny -
Wnętrze i ołtarz
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kulturkirchen | Kultur in der Kirche [online], kulturkirchen.org [dostęp 2022-07-28].
- ↑ a b c d e Stadtkirche [online], www.heimatverein-lebus.de [dostęp 2022-07-28].
- ↑ a b Chronik Kirche bis 1945 [online], www.lebus-kirche.de [dostęp 2022-07-28].