Kościół Matki Bożej Różańcowej w Bezrzeczu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Bożej Różańcowej w Bezrzeczu
A-503 z 26.07.1979[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bezrzecze

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Bezrzeczu

Wezwanie

Matki Boskiej Różańcowej

Położenie na mapie gminy Dobra (Szczecińska)
Mapa konturowa gminy Dobra (Szczecińska), po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Różańcowej w Bezrzeczu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Różańcowej w Bezrzeczu”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Różańcowej w Bezrzeczu”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Różańcowej w Bezrzeczu”
Ziemia53°27′30,6″N 14°27′17,1″E/53,458500 14,454750

Kościół Matki Bożej Różańcowejrzymskokatolicki kościół parafialny, znajdujący się w Bezrzeczu w gminie Dobra (Szczecińska), w powiecie polickim (województwo zachodniopomorskie). Obiekt wpisany jest do rejestru zabytków[1].

Metryka kościoła w Bezrzeczu sięga XIII wieku[2], w 1286 roku bowiem biskup kamieński Hermann von Gleichen przekazał patronat nad nim kolegiacie Mariackiej w Szczecinie[3][4]. Ówczesna świątynia została spalona w 1480 roku przez wojska brandenburskie i w kilka lat później na jej miejscu staraniem okolicznej ludności wzniesiono istniejący dzisiaj kościół[3]. Usytuowana na planie prostokąta o wymiarach 15×9,4 m salowa budowla wymurowana została z kamieni granitowych[3][4]. Nakryta jest dwuspadowym dachem[2]. W elewacji południowej znajduje się ostrołukowy portal wejściowy[3][4]. Pierwotne ostrołukowe okna w XVII wieku powiększono i zmieniono na odcinkowe[3][4]. W latach 90. XIX wieku do nawy dostawiono murowaną z cegły wieżę nakrytą dachem wieżowym i przemurowano elewację wschodnią, dodając wieńczący ją neogotycki, trójkątny szczyt[2][3]. Na wieży zawieszony jest dzwon odlany w 1855 roku przez szczecińskiego ludwisarza C. Vossa[4].

Kościół nie odniósł zniszczeń podczas II wojny światowej i 18 kwietnia 1946 roku konsekrowano go jako świątynię rzymskokatolicką pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej[4].

Wnętrze kościoła nakryte jest płaskim, drewnianym stropem[3]. Z dawnego wyposażenia świątyni zachował się neorenesansowy prospekt organowy, świecznik wiszący, żeliwny krzyż ołtarzowy, pochodząca z XIX wieku rzeźba przedstawiająca ukrzyżowanego Jezusa[3] oraz organy C.F. Voelknera Op. 148[4]. Po 1945 roku zaginęły natomiast bez śladu ołtarz ambonowy z herbami rodów von Ramin i von Rohr, rzeźba anioła chrzcielnego, dwie misy chrzcielne (z XV wieku i 1757 roku) oraz tablice poświęcone żołnierzom poległym w wojnach 1813 i 1871 roku[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2019-10-26].
  2. a b c Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 1. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2003, s. 35. ISBN 83-7241-272-3.
  3. a b c d e f g h i Kazimiera Kalita-Skwirzyńska, Mirosław Opęchowski: Dobra i okolice. Szczecin: Stowarzyszenie Czas Przestrzeń Tożsamość, 2008, s. 74–78, seria: Czas Przestrzeń Tożsamość. ISBN 978-83-923059-7-2.
  4. a b c d e f g Marek Łuczak: Krzekowo, Bezrzecze. Szczecin: Pomorskie Towarzystwo Historyczne, 2010, s. 90–96. ISBN 978-83-7518-230-9.