Przejdź do zawartości

Kamienica przy ulicy Kuźniczej 60-62 we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Kuźniczej 60-62 we Wrocławiu
Symbol zabytku nr rej. A/1600/158 z 30.12.1970[1]
Ilustracja
Kamienica przy ulicy Kuźniczej 60-62 we Wrocławiu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Kuźnicza 60/62

Kondygnacje

trzy

Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Kuźniczej 60-62 we Wrocławiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Kuźniczej 60-62 we Wrocławiu”
51,111136°N 17,033580°E/51,111136 17,033580

Kamienica przy ulicy Kuźniczej 60-62 – zabytkowa kamienica przy ulicy Kuźniczej we Wrocławiu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zachowane relikty odkryte w rejonie posesji 60-62 pochodzą z XIV i XV wieku. Na działkach znajdowały się wąskie dwu lub trzyosiowe budynki w układzie szczytowym[2]. Około 1600 roku na działce nr 60 wzniesiono renesansową kamienicę[3]. W 1868 roku kamienica została przebudowana[2]. W 1846 roku przebudowano kamienice nr 61 [2].

Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]

Podczas działań wojennych w 1945 roku ciąg kamienic od numeru 60 do 66 uległa poważnym zniszczeniom. Jedynie renesansowa kamienica nr 60 nadawała się do odrestaurowania; pozostałe budynki zostały wyburzone, w tym kamienica nr 61 i 62. W latach 1954-1956 w ich miejsce wzniesiono skromne klasycystyczne, czteroosiowe kamienice według projektu architekta Emila Kaliskiego. Kamienice zostały cofnięte o jeden trakt względem pierwotnej linii zabudowy[2].

Kamienica szczytowa nr 60 została odbudowana w renesansowej formie[4]; w części parterowej wykonano podcień. Dwuosiowa, trzykondygnacyjna kamienica zakończona jest jednokondygnacyjnym neomanierystycznym szczytem ujętym w niewielkie woluty. Na parterze w części południowej, znajduje się XVI wieczny portal renesansowy z nadświetlem, zamkniętym łukiem dwuramiennym[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]