Juana de Ibarbourou

Juana de Ibarbourou
Data i miejsce urodzenia	8 marca 1892 lub 1895 ; Melo
Data i miejsce śmierci	15 lipca 1979 ; Montevideo
Dziedzina sztuki	poezja
	Multimedia w Wikimedia Commons

Juana de Ibarbourou, właśc. Juanita Fernández Morales (ur. 8 marca 1892^[a] w Melo, zm. 15 lipca 1979 w Montevideo)^[1]^[2] – urugwajska poetka.

Była samoukiem. Wyszła za mąż w 1914, a w 1918 wraz z rodziną przeniosła się do Montevideo. Pisała wiersze głównie na temat miłości i przyrody, bogate w zmysłowe opisy i wyrażane prostym językiem. Jej wczesna twórczość, m.in. zbiory Las lenguas de diamente (1919), Raíz salvaje (1922), była pełna szczerości i bezpośredniości, w późniejszej (zbiór Romances del destino z 1954) przeważały motywy smutku i mistycyzmu. W 1950 została przewodniczącą Sociedad Uruguaya de Escritores (związku pisarzy urugwajskich)^[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Część źródeł podaje rok 1895

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Fernanda González: Museo Histórico Nacional - Biografía de Juana de Ibarbourou. museohistorico.gub.uy, 2015-03-19. [dostęp 2016-12-22]. (hiszp.).
↑ Biografia de Juana de Ibarbourou. biografiasyvidas.com. [dostęp 2016-12-22]. (hiszp.).
↑ Juana de Ibarbourou, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-12-22] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 3, Warszawa 1998.

[1] Część źródeł podaje rok 1895

[2] Fernanda González: Museo Histórico Nacional - Biografía de Juana de Ibarbourou. museohistorico.gub.uy, 2015-03-19. [dostęp 2016-12-22]. (hiszp.).

[3] Biografia de Juana de Ibarbourou. biografiasyvidas.com. [dostęp 2016-12-22]. (hiszp.).

[4] Juana de Ibarbourou, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-12-22] (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]