Jerzy Zabielski

Jerzy Zabielski

Zespół szermierzy AZS Kraków w 1922 roku. Pierwszy z prawej Jerzy Zabielski.
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1897 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1958 Warszawa
Obywatelstwo	polskie
Dorobek medalowy
Reprezentacja Polska Igrzyska olimpijskie brąz Amsterdam 1928 szermierka (szabla drużynowo)
Odznaczenia

Grób Jerzego Zabielskiego

Jerzy Feliks Zabielski (ur. 28 marca 1897 w Warszawie, zm. 19 listopada 1958 tamże) – polski szermierz, medalista olimpijski, major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys

W 1916, po ukończeniu Gimnazjum im. Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie, rozpoczął studia prawnicze, których nie ukończył, bowiem w listopadzie 1918 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. W 1919 został podporucznikiem, a 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1921, w korpusie oficerów intendentów.

Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej pozostał w armii, w intendenturze. W latach 1921–1923 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Był jednym z organizatorów sportu szermierczego w Polsce: współzałożycielem Warszawskiego Klubu Szermierczego (w 1916) oraz członkiem zarządu sekcji szermierczej AZS Kraków. Prowadził także kursy szermierki w szkołach wojskowych.

Dwukrotnie startował na olimpiadach, oba razy w turnieju drużynowym szabli. W Paryżu 1924 polska drużyna odpadła w eliminacjach, ale cztery lata później w Amsterdamie 1928 zdobyła brązowy medal (oprócz Zabielskiego drużynę tworzyli Tadeusz Friedrich, Kazimierz Laskowski, Aleksander Małecki, Adam Papée i Władysław Segda).

Zabielski trzykrotnie startował w mistrzostwach Europy: w 1930 (brązowy medal drużynowo w szabli), 1933 i 1934. Podczas akademickich mistrzostw świata w 1924 w Warszawie wywalczył srebrne medale drużynowo w szabli i florecie.

Czterokrotnie zdobywał brązowe medale mistrzostw Polski: w szabli w 1924, 1926 i 1927 oraz w szpadzie w 1929. Zakończył uprawianie szermierki w 1935.

W latach 1930–1932 był słuchaczem Kursu Intendentów w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Z dniem 19 października 1932, po ukończeniu kursu, został przeniesiony w korpusie oficerów administracyjnych (grupa oficerów administracji intendentury) do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie celem odbycia praktyki intendenckiej. z Dniem 1 listopada 1934 roku został przeniesiony z Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego. 27 czerwca 1935 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów intendentów. Wziął udział w kampanii wrześniowej, a następnie służył w Oddziale III Sztabu Generalnego Polskich Sił Zbrojnych. Zakończył służbę w stopniu majora. Po II wojnie światowej pozostał w Wielkiej Brytanii, a w 1958 powrócił do Polski, gdzie wkrótce zmarł. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera BII 28-2-25).

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• RyszardR. Wryk RyszardR., Sport olimpijski w Polsce 1919–1939, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, ISBN 83-7177-278-5, ISBN 83-921889-4-2, OCLC 69274661 .brak strony (książka)
• Rocznik Oficerski 1932, s. 376, 801.
• Polski Komitet Olimpijski: Jerzy Zabielski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2021-06-16]. (pol.).