Jerzy Orzeł
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1953 |
|---|---|
| Data śmierci |
9 września 2023 |
| Poseł na Sejm kontraktowy | |
| Okres |
od 18 czerwca 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Wojewoda tarnowski | |
| Okres |
od 1991 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Jerzy Marian Orzeł (ur. 27 marca 1953 w Żegocinie, zm. 9 września 2023[1]) – polski polityk, przedsiębiorca, poseł na Sejm X kadencji, wojewoda tarnowski (1991–1994).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Żegocinie jako syn Mariana i Walerii[2]. Wychował się w miejscowości Rozdziele. Ukończył Policealne Studium Zawodowe oraz studia z zakresu zarządzania finansami w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pracował jako elektronik utrzymania ruchu, był zatrudniony w Zakładzie Przetwórstwa Hutniczego w Bochni.
W 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, został przewodniczącym komisji zakładowej związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował strajk w zakładzie pracy, został za to skazany na karę 3,5 roku pozbawienia wolności[3].
W 1989 został wybrany na posła na Sejm X kadencji z okręgu tarnowskiego z poparciem Komitetu Obywatelskiego. W Sejmie należał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, w którym pełnił funkcję sekretarza, był również zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw dotyczących spółdzielczości. W 1991 nie ubiegał się o reelekcję, w tym samym roku wystąpił z Porozumienia Centrum, którego był współzałożycielem. Od 1991 do 1994 zajmował stanowisko wojewody tarnowskiego.
W 1996 otrzymał koncesję na zorganizowanie lokalnej rozgłośni radiowej w Bochni. Zajmował się własną działalnością gospodarczą, prowadził firmę z zakresu doradztwa. Był dyrektorem zarządu spółki prawa handlowego, w 2009 został dyrektorem zakładu opieki zdrowotnej w Dąbrowie Tarnowskiej.
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. W 2023 prezydent Andrzej Duda nadał mu pośmiertnie Krzyż Komandorski tego orderu[5].
W 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[6]. W 2010 wyróżniony Medalem „Niezłomnym w słowie”[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nie żyje Jerzy Orzeł, były wojewoda, poseł na Sejm. Przetrwał więzienie i szykany, ale los był okrutny. fakt.pl, 11 września 2023. [dostęp 2023-09-11].
- ↑ Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-01-16].
- ↑ Kalendarium stanu wojennego – grudzień 1981. rp.pl. [dostęp 2012-03-31].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1080
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1157
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 980
- ↑ Medal Niezłomnym w Słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 2012-03-31].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2012-03-31].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-03-31].
- Absolwenci Akademii Górniczo-Hutniczej
- Działacze opozycji w PRL
- Nagrodzeni Medalem „Niezłomnym w słowie”
- Politycy Porozumienia Centrum
- Polscy przedsiębiorcy XX wieku
- Posłowie na Sejm kontraktowy
- Posłowie z okręgu Tarnów (PRL)
- Wojewodowie tarnowscy (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Ludzie urodzeni w Żegocinie
- Urodzeni w 1953
- Zmarli w 2023