Jarosław Broda
Jarosław Józef Broda (ur. 25 lutego 1956 w Bystrzycy Kłodzkiej) – jeden z liderów Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej.
Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Absolwent Polsko-Amerykańskiego Studium Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Stanowego Centralnego Connecticut we Wrocławiu w 1993[1].
Działalność opozycyjna[edytuj | edytuj kod]
W latach 1976–1980 współpracownik KOR, następnie KSS „KOR”, kolporter wydawnictw niezależnych (książki „Nowej”, Biuletyn Informacyjny KSS „KOR”). 1977–1980 współorganizator, działacz wrocławskiego SKS we Wrocławiu. W 1980 uczestnik legendarnej głodówki solidarnościowej w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej z głodującymi w więzieniu Mirosławem Chojeckim i Dariuszem Kobzdejem oraz w proteście przeciwko przetrzymywaniu w więzieniach działaczy opozycji. Był wielokrotnie szykanowany i zatrzymywany na 48 godzin przez SB. 1978–1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. „Orędownicy”; 1986–1990 przez Wydz. III WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. „Grafomani/SOR” krypt. Prezes[1].
W „Solidarności” od 1980, redaktor naczelny tygodnika „Solidarność Dolnośląska”. Podczas I Krajowego Zgromadzenia Delegatów w Gdańsku współredagował gazetę zjazdową „Głos Wolny”. Od 13 grudnia 1981 do 31 lipca 1982 w stanie wojennym był internowany[2], w latach 1984–1987 archiwista w Spółdzielni Pracy „Nowa” we Wrocławiu oraz pracownik prywatnego zakładu dekarskiego. Od 1984 w podziemnej organizacji „Solidarność Walcząca”. Redaktor pisma „Walka”, „Biuletynu Solidarności Polsko-Czechosłowackiej” i Wschodnioeuropejskiej Agencji Informacyjnej. W latach 1985–1989 członek wrocławskiego Komitetu Kultury Niezależnej. Od 1989 w Solidarności Polsko-Węgierskiej. Teksty Brody ukazywały się m.in. na łamach wrocławskiej „Obecności”[3].
Po 1989[edytuj | edytuj kod]
W latach 1990–1991 zastępca redaktora naczelnego Polskiego Radia Wrocław, następnie, w 1991–2001 dyrektor wrocławskiego oddziału Wydawnictwa Naukowego PWN.
W latach 2002–2018 dyrektor Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego we Wrocławiu. Dzięki jego inicjatywie Wrocław ufundował Wrocławską Nagrodę Poetycką Silesius i Literacką Nagrodę Europy Środkowej Angelus. Był również pomysłodawcą startu Wrocławia w konkursie na Europejską Stolicę Kultury 2016 oraz utworzenia Wrocławskiego Domu Literatury i Wydawnictwa Warstwy[4]. Na stanowisku dyrektora Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego spotykał się także z ostrą krytyką części środowiska kulturalnego, m.in. po odwołaniu Doroty Monkiewicz ze stanowiska dyrektora Muzeum Współczesnego we Wrocławiu[5].
We wrzesniu 2018 został ponownie zastępcą redaktora naczelnego publicznego Radia Wrocław[6].
Literatura[edytuj | edytuj kod]
W latach 1977–1980 współredaktor i wydawca niezależnych wydawnictw z serii poetyckiej literackiej Biblioteki „Agory” i Warsztatów Literackich Filologów. 1979–1981 członek Koła Młodych przy wrocławskim oddziale ZLP. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Autor pięciu zbiorów wierszy, m.in. Pozostawmy im wybór broni (w podziemiu: Inicjatywa Wydawnicza Aspekt, Wrocław 1986) i Listy do żywych i umarłych (1997).
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2022)[7], Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007)[8], medalem „Pro Memoria” (2010), Srebrną Odznaką Honorową Wrocławia[9], a także czeskim Medalem za Zasługi dla Dyplomacji[10].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jarosław Broda jest wieloletnim partnerem i ojcem dzieci Anny Morawieckiej, córki Kornela Morawieckiego i starszej siostry byłego premiera Mateusza Morawieckiego[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jarosław Broda w Encyklopedii Solidarności.
- ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 94.
- ↑ Joanna Hytrek-Hryciuk: Obecność (Wrocław). encysol.pl. [dostęp 2023-02-07]. (pol.).
- ↑ Małgorzata Matuszewska: Jarosław Broda odchodzi z miejskiego Wydziału Kultury. wroclaw.naszemiasto.pl, 7 czerwca 2018. [dostęp 2024-05-25]. (pol.).
- ↑ Dorota Oczak-Stach: Ostry protest działaczy kultury. Żądają odwołania dyrektora wydziału. wroclaw.wyborcza.pl, 2016-05-13. [dostęp 2024-05-25]. (pol.).
- ↑ a b Jacek Harłukowicz, Agata Kondzińska: Szwagier premiera Morawieckiego został wicenaczelnym publicznego Radia Wrocław. wroclaw.wyborcza.pl, 2018-09-03. [dostęp 2024-05-25]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 861.
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 33, poz. 293.
- ↑ Odznaka Honorowa Wrocławia – Wrocław z wdzięcznością „Wratislavia Grato Animo” [online], bip.um.wroc.pl [dostęp 2022-11-14] .
- ↑ Polacy odznaczeni medalem Za zasługi dla dyplomacji MSZ RCz [online], mzv.cz [dostęp 2023-03-13] (pol.).
- Absolwenci Uniwersytetu Wrocławskiego
- Członkowie i współpracownicy Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”
- Działacze SKS
- Ludzie Polskiego Radia
- Ludzie urodzeni w Bystrzycy Kłodzkiej
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Odznaczeni Medalem Pro Memoria
- Odznaczeni Odznaką Honorową Wrocławia
- Uczestnicy ruchu Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka
- Urodzeni w 1956