Janina Ender

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janina Ender
Data urodzenia

1892

Data śmierci

25 sierpnia 1974

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Janina Ender (ur. 1892, zm. 25 sierpnia 1974) – polska nauczycielka, esperantystka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka łódzkiego esperantysty Franciszka Endera[1]. Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1923 roku pracowała jako polonistka w Seminarium Nauczycielskim w Zamościu[2][3]. W 1932 roku weszła w skład zarządu Polskiego Związku Esperantystów[4]. W piątek 13 sierpnia 1937 roku podczas Światowego Kongresu Esperanto w 1937 roku wygłosiła odczyt Polska, kraj kultury[5]. Z okazji kongresu otrzymała złotą odznakę przyznawaną członkom, którzy przystąpili do związku przed I światowym Kongresem w 1905 roku[6].

18 marca 1948 roku we Wrocławiu razem ze Stefanem Frejtakiem, Lechosławem Gwiazdowskim, Stanisławem Michalkiewiczem, Józefem Mielczarkem, Eugeniuszem Misiurewiczem, Ryszardem Nowakowskim, Bogdanem Opolskim, Jackiem Piątkowskim, Urszulą Przybyło, Kazimierzem Raczko, Zygmuntem Saganem i Mieczysławem Samborem była założycielką pierwszej powojennej polskiej organizacji esperanckiej[7][8][9].

Publikacje (wybór)[edytuj | edytuj kod]

  • 1974: Józef Lompa; zarys biograficzny Katowice Wydawnictwa Instytutu Śląskiego[10]
  • 1956: Obrońcy ludu śląskiego Warszawa PAX[11]
  • 1952: Józef Szafranek – trybun ludu śląskiego, Warszawa 1952[12]
  • 1939: Roman Żuliński: (w 75 rocznicę śmierci) Warszawa Nasza Księgarnia[13]
  • 1908: Sprawa oświaty ludowej w królestwie Polskiem w dobie reform Wielopolskiego Warszawa Fr. Pułaski[14]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Aneta Stawiszyńska, Społeczność łódzkich esperantystów w latach wielkiej wojny, „Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej”, 13, 2014, s. 115.
  2. ↑ Enderówna Janina [online] [dostęp 2021-05-23].
  3. ↑ Spis nauczycieli : szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2 / zestawił Zygmunt Zagórowski. - Biblioteka Cyfrowa KUL [online], dlibra.kul.pl, s. 365 [dostęp 2021-05-23].
  4. ↑ Polujo, „Esperanto Triumfonta”, anno.onb.ac.at, 1 maja 1932, s. 3 [dostęp 2021-05-23].
  5. ↑ Zakończenie kongresu esperantystów, „Ilustrowany Kurier Codzienny” (226), 16 sierpnia 1937, s. 12.
  6. ↑ Komuniko de la sokretario de la Komisiono por la Jubilea Stelo, „Literatura Mondo” (3-4), anno.onb.ac.at, 1937, s. 14 [dostęp 2021-05-23].
  7. ↑ avanaforumo - RUCH ESPERANACKI .../ESPERANTO-MOVADO... [online], sites.google.com [dostęp 2021-05-23] (pol.).
  8. ↑ First Post-war Esperanto Organization Historical Marker [online], www.hmdb.org [dostęp 2021-05-23] (ang.).
  9. ↑ 60a datreveno de pola E-organizo en Vroclavo [online], sea-vroc.eu [dostęp 2021-05-23].
  10. ↑ Janina Ender, Józef Lompa: zarys biograficzny, Pamiętnik Instytutu Śląskiego. Seria 2, Katowice ; Wrocław: Wydawnictwa Instytutu Śląskiego, 1947 [dostęp 2021-05-23].
  11. ↑ Janina Ender, Obrońcy ludu śląskiego, Warszawa: Pax, 1956 [dostęp 2021-05-23].
  12. ↑ Janina Ender, Ks. Józef Szafranek, trybun ludu śląskiego, Warszawa: Komitet Intelektualistów i Działaczy Katolickich przy Polskim Komitecie Obrońców Pokoju, 1952 [dostęp 2021-05-23].
  13. ↑ Janina Ender, Roman Żuliński: w 75 rocznicę śmierci, Warszawa: Nasza Księgarnia, 1939 [dostęp 2021-05-23].
  14. ↑ Janina Ender, Sprawa oświaty ludowej w królestwie Polskiem w dobie reform Wielopolskiego, Warszawa: Fr. Pułaski, 1908 [dostęp 2021-05-23].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janina_Ender&oldid=71798656”