Jaekelopterus rhenaniae
| Jaekelopterus rhenaniae | |
| Jaekel, 1914 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Jaekelopterus rhenaniae |
Jaekelopterus rhenaniae – wielkorak z wczesnego dewonu (ems), największy stawonóg w dziejach.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Znaleziono wyłącznie niekompletne szczypce, mające długość 36 cm, a po zrekonstruowaniu brakującego fragmentu – 46 cm. Poprzez analogię do innych wielkoraków, zwłaszcza z rodziny Pterygotoidea, oszacowano długość całego ciała (nie licząc długości szczypiec) tego osobnika na około 2,46 m (szacunki oscylują między 233 a 259 cm)
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Znaleziony w Niemczech koło miasteczka Prüm w kraju Nadrenia-Palatynat, w odkrywce w obrębie wzgórz Eifel.
Zasięg stratygraficzny[edytuj | edytuj kod]
Wczesny dewon, około 390 milionów lat temu, ems. Opisany z tzw. Willwerath Lagerstätte, formacja z Klerf.
Ekologia gatunku[edytuj | edytuj kod]
Drapieżnik płytkich wód przybrzeżnych, polujący głównie na drobne kręgowce i stawonogi. Znaleziony w osadach brakicznej laguny lub jeziora.
Dyskusja wielkości[edytuj | edytuj kod]
Dotychczas do największych gatunków stawonogów zaliczano wielkoraki późnosylurskie – Acutiramus macrophthalmus z USA (200 cm) oraz czeski A. bohemicus z tego samego wieku (210 cm). Podobną długość, lekko przekraczającą 2 m, osiągał stawonóg z innej grupy (prawdopodobnie z podtypu wijów) – Arthropleura armata z późnego karbonu. Wszystkie te okazy mają wielkość oszacowaną na bazie mocno niekompletnych znalezisk i dlatego różnią się w różnych opracowaniach naukowych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Simon J. Braddy, Markus Poschmann, Erik Tetlie. Giant claw reveals the largest ever arthropod. „Biology Letters”. 4, s. 106–109, 2008. (ang.).
- Idzie rak, wielkorak. „Wiedza i Życie”. Styczeń 2008, 2008.