Język sinaugoro
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
18 tys. (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | snc | ||
| IETF | snc | ||
| Glottolog | sina1266 | ||
| Ethnologue | snc | ||
| WALS | sng | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język sinaugoro (a. sinagoro) – język austronezyjski używany w Prowincji Centralnej w Papui-Nowej Gwinei (dystrykt Rigo, ok. 70 km na południowy wschód od Port Moresby)[1]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 18 tys. osób[2].
Jest silnie zróżnicowany wewnętrznie, dzieli się na dialekty zachodnie i wschodnie, pośród których można wyodrębnić 17 odmian[3]. Lokalnie wyróżnia się osiem dialektów: sinaugoro (saroa), taboro, boku, kubuli, tubulamo, alepa/omene, balawaia, gwaibo[1]. W użyciu są też języki motu i hiri motu[2].
Materiały nt. sinaugoro obejmują opis fonologii (1994)[4], słownik (1995)[5] i opracowanie gramatyczne (1999)[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tauberschmidt 1999 ↓, s. 1.
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sinaugoro, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Dutton 1976 ↓, s. 326.
- ↑ Gerhard Tauberschmidt, Hiltrud Tauberschmidt, Sinaugoro Phonology, Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1994, OCLC 896394980 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- ↑ David Michael Snyder, Sinauḡoro Dictionary, Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1995 (Dictionaries of Papua New Guinea 15), ISBN 9980-0-1598-5, OCLC 35816645 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- ↑ Tauberschmidt 1999 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Thomas E. Dutton: Austronesian Languages: Eastern Part of South-Eastern Mainland Papua. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study. T. 2: Austronesian languages. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1976, s. 321–334, seria: Pacific Linguistics C-39. DOI: 10.15144/PL-C39.321. ISBN 0-85883-131-7. ISBN 0-85883-155-4. OCLC 2565788. (ang.).
- Gerhard Tauberschmidt: A Grammar of Sinaugoro: An Austronesian Language of the Central Province of Papua New Guinea. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1999, seria: Pacific Linguistics C-143. DOI: 10.15144/PL-C143. ISBN 0-85883-490-1. OCLC 43304756. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sinaugoro Dictionary. [w:] Languages of Papua New Guinea [on-line]. SIL International. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).
Kontrola autorytatywna (język):