Język bongili
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 4000[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bui | ||
| IETF | bui | ||
| Glottolog | bong1284 | ||
| Ethnologue | bui | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bongili, także bokiba, bongiri, bungili i bungiri[1] – język z rodziny bantu, używany w Kongo w departamentach Sangha, Cuvette i Likouala[1].
Według klasyfikacji Guthriego[2][3] zaktualizowanej przez J.F. Maho, język bongili zaliczany jest do języków ngondi grupy geograficznej języków bantu C, a jego kod to C15[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bongili, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2015-08-25] (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: The classification of the Bantu languages. Oxford Univerrsity Press, 1948. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: Comparative Bantu: an introduction to the comparative linguistics and prehistory of the Bantu languages. Gregg Press, 1967-71. (ang.).
- ↑ Jouni Filip Maho: NUGL Online The online version of the New Updated Guthrie List, a referential classification of the Bantu languages. 2009-06-04. [dostęp 2015-08-25].