Iwan Gorgonow

Iwan Gorgonow
Иван Иванович Горгонов
	generał major
Data i miejsce urodzenia	1903 ; Staricki ujezd↗
Data śmierci	1994
	Przebieg służby
Lata służby	1925–1927, 1928–1951
Formacja	Armia Czerwona,; NKWD
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa,; obława augustowska
	Odznaczenia

Iwan Iwanowicz Gorgonow (ros. Иван Иванович Горгонов; ur. 1903, zm. 1994) – funkcjonariusz NKWD, w okresie II wojny światowej funkcjonariusz radzieckiego kontrwywiadu wojskowego Smiersz, jeden z katów Obławy Augustowskiej, były generał major (od 26 maja 1943) (pozbawiony stopnia 1955)^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny chłopskiej^[1]. W latach 1925–1927 w Armii Czerwonej, od 1928 roku w organach OGPU^[1]. Od 1927 roku członek WKP(b)^[1].

W 1941 roku szef Specjalnego Oddziału NKWD Frontu Briańskiego i zastępca szefa Specjalnego Oddziału NKWD Frontu Północnego^[2].

Od 29 kwietnia 1943 do maja 1946 naczelnik Oddziału I w centrali Smiersz w Moskwie (GUKR SMIERSZ NKO)^[1], odpowiedzialnego za kontrwywiadowcze zabezpieczenie centralnych instytucji Ludowego Komisariatu Obrony, m.in. Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, sztabów frontów i armii oraz Głównego Zarządu Kontrwywiadu i podległych mu organów w sztabach frontów i armii. W lipcu 1945 roku uczestniczył w akcji pacyfikacyjnej na terenie Polski, tzw. obławie Augustowskiej, która została przeprowadzona na ludności cywilnej w wyjątkowo brutalny sposób (przeprowadzano łapanki, masowe aresztowania i wielodniowe tortury mające wymusić na zatrzymanych potwierdzenie przynależności do któregoś z polskich ruchów niepodległościowych).

W latach 1946–1951 naczelnik Zarządu Milicji Obwodu Moskiewskiego (UMGB)^[1]. W 1952 roku ukończył zaocznie Instytut Pedagogiczny w Moskwie^[1]. Pozbawiony rangi generała majora postanowieniem № 2349–1118ss Rady Ministrów ZSRR z 23 listopada 1954 roku za „kompromitujące czyny niegodne wysokiej rangi generała podczas pracy w organach bezpieczeństwa państwowego”^[1]. W 1955 roku usunięty z Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego za „naruszenie praworządności radzieckiej”^[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Lenina^[3]
Order Czerwonego Sztandaru^[3] (trzykrotnie - 10 lipca 1942, 28 października 1943 i 21 maja 1947)
Order Suworowa II Klasy (13 września 1945)^[4]
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie - 31 lipca 1944 i 6 września 1947)^[3]
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (29 października 1949)
Order Czerwonej Gwiazdy (3 listopada 1944)
Medal „Za Odwagę” (1940)
Odznaka „Zasłużony Funkcjonariusz NKWD” (19 grudnia 1942)

I 6 medali.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Nikita Pietrow, Psy Stalina, Warszawa 2012.
http://shieldandsword.mozohin.ru/personnel/gorgonov_i_i.htm (ros.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ N. Pietrow, Малая Катынь (ros.) novayagazeta.ru 7 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-09]
↑ Biografia w serwisie generals.dk (ang.) generals.dk [dostęp 2011-06-09]
↑ ^a ^b ^c Горгонов Иван Иванович (ros.) knowbysight.info [dostęp 2011-06-09]
↑ "СМЕРШ". russiamilitaria.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-10)]. (ros.). russiamilitaria.ru [dostęp 2011-06-08]

[novayagazeta.ru-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ N. Pietrow, Малая Катынь (ros.) novayagazeta.ru 7 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-09]

[generals.de-2] Biografia w serwisie generals.dk (ang.) generals.dk [dostęp 2011-06-09]

[knowbysight.info-3] Горгонов Иван Иванович (ros.) knowbysight.info [dostęp 2011-06-09]

[4] "СМЕРШ". russiamilitaria.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-10)]. (ros.). russiamilitaria.ru [dostęp 2011-06-08]

[1]

[2]

[3]

[4]