IRB Sevens World Series (2006/2007)

IRB Sevens World Series 2006/2007

2005/2006 2007/2008
Szczegóły turnieju
Termin	1 grudnia 2006 – 3 czerwca 2007
Liczba drużyn	32 (z 6 konfederacji)
Stadiony	8 (w 8 miastach)
I miejsce	Nowa Zelandia
II miejsce	Fidżi
III miejsce	Samoa
Statystyki turnieju
Najwięcej punktów	William Ryder (416)
Najwięcej przyłożeń	Mikaele Pesamino (43)

IRB Sevens World Series (2006/2007) – ósma edycja IRB Sevens World Series, organizowanej przez IRB corocznej serii turniejów dla męskich reprezentacji narodowych w rugby 7. Składała się z ośmiu turniejów rozegranych pomiędzy grudniem 2006 a czerwcem 2007 roku, w których startowało szesnaście bądź dwadzieścia cztery zespoły. Cztery zespoły zwyciężały poszczególne zawody – triumfatorzy cyklu, Nowozelandczycy, okazali się najlepsi w trzech z nich i jako jedyni byli w czołowej czwórce każdego z nich, kolejni w klasyfikacji generalnej Fidżyjczycy i Samoańczycy wygrali po dwa turnieje, w jednym najlepsi byli zaś reprezentanci RPA.

Informacje ogólne

Z uwagi na fakt, iż poprzednie umowy z gospodarzami turniejów zostały podpisane w roku 2003 na trzy lata ponownie odbyło się przyznawanie praw do organizacji przez IRB. Pewne miejsce miały Hongkong, Wellington, Dubaj oraz Londyn, a spośród związków nie goszczących zawodów w poprzednim cyklu zainteresowanie wyraził Australian Rugby Union (gdzie poprzednia edycja odbyła się w 2003), a także po raz pierwszy Scottish Rugby Union z planami organizacji zawodów w kolebce tego sportu – Melrose. Ostatecznie takie prawo otrzymały Adelaide i Edynburg, zastępując tym samym turnieje w Singapurze i Paryżu, zawody w Stanach Zjednoczonych zostały natomiast przesunięte do San Diego.

Pod koniec września 2006 roku ogłoszono obsadę sędziowską zawodów, spośród dziewiętnastu wyznaczonych arbitrów we wszystkich turniejach sezonu sędziować miał jedynie Taizō Hirabayashi.

Podobnie jak w edycji 2003/2004 cztery rozpoczynające sezon turnieje miały czterech różnych triumfatorów. Najlepiej w sezon weszli reprezentanci RPA i Nowej Zelandii, którzy docierając wspólnie do finałów w Dubaju i George podzielili się w nich zwycięstwami, a dla podopiecznych Gordona Tietjensa był to pięćdziesiąty turniejowy triumf w światowym cyklu. Środkowa część sezonu była jednak popisem wyspiarzy z południowego Pacyfiku, reprezentacje Samoa i Fidżi rozegrały bowiem między sobą finały kolejnych czterech turniejów. W Wellington Samoańczycy odnieśli pierwszy w historii cyklu triumf w zawodach, Fidżyjczycy zrewanżowali się im tydzień później w San Diego. Następnie z uwagi na pierwsze zwycięstwo w wyżej punktowanym turnieju Hong Kong Sevens od roku 1993, samoański rząd ogłosił półdniowe święto narodowe, w Adelaide jednak ponownie lepsi byli reprezentanci Fidżi. Przed dwuturniejową europejską częścią sezonu szanse na końcowy triumf miały zatem jedynie trzy czołowe drużyny klasyfikacji generalnej. W Londynie triumfowali reprezentanci Nowej Zelandii w finale pokonując Fidżi i zmniejszając tym samym stratę do nich w klasyfikacji generalnej do dziesięciu punktów. Przed szkockim turniejem szansę na wyprzedzenie Fidżyjczyków w klasyfikacji generalnej cyklu mieli jeszcze Nowozelandczycy – jednak musieliby wygrać te zawody i liczyć, by ich rywale nie awansowali do półfinału – oraz Samoańczycy, których strata wynosiła czternaście punktów. W ćwierćfinale Walijczycy sensacyjnie pokonali Fidżyjczyków otwierając tym samym Nowozelandczykom drogę do triumfu w całym sezonie. Reprezentacja Fidżi zajęła ostatecznie piąte miejsce w zawodach zyskując osiem punktów, jednak reprezentanci Nowej Zelandii łatwo wygrali w finale z zespołem Samoa zdobywając dwadzieścia punktów i tym samym wyprzedzając o dwa punkty Fidżyjczyków w klasyfikacji generalnej. Z dużą stratą czwartą lokatę zajęli Południowoafrykańczycy, którzy po finałowych występach w pierwszych dwóch turniejach, w kolejnych sześciu tylko raz awansowali do półfinałów.

Najwięcej punktów w sezonie zdobył Fidżyjczyk William Ryder, zaś w klasyfikacji przyłożeń zwyciężył Samoańczyk Mikaele Pesamino. IRB opublikowała następnie podsumowanie statystyczno-analityczne tej edycji. Nominację do nagrody dla najlepszego zawodnika sezonu otrzymali DJ Forbes, Afeleke Pelenise (obaj Nowa Zelandia) i Mikaele Pesamino (Samoa), a wyróżnienie to na gali IRB Awards otrzymał Pelenise.

Cały sezon ponownie pobił wszelkie rekordy. Transmisje telewizyjne na żywo osiągnęły łącznie liczbę 911 godzin, co oznaczało wzrost z poprzednim sezonem o 72%, potencjalnie docierając do 213 milionów gospodarstw domowych (ponad 530 milionów widzów) w 137 terytoriach. Zaangażowane w to były trzydzieści dwie stacje nadające w jedenastu językach. Dodatkowo zwiększyła się również frekwencja na stadionach, a połowa z zawodów miała całkowicie wyprzedane bilety.

System rozgrywek

W poszczególnych turniejach brało udział szesnaście zespołów, z wyjątkiem Hong Kong Sevens, skupiającego dwadzieścia cztery drużyny, a każda z nich mogła liczyć maksymalnie dwunastu graczy.

W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku turnieju w Hongkongu po zakończeniu fazy grupowej ustalany był ranking – pierwsze osiem zespołów awansowały do ćwierćfinałów, kolejna ósemka do turnieju Plate, a pozostałe do Bowl. W pozostałych turniejach czołowa dwójka z każdej grupy awansowała do ćwierćfinałów, pozostałe zaś walczyły o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie:

1. wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
2. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
3. lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
4. większej liczby zdobytych punktów;
5. większej liczby zdobytych przyłożeń;
6. rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecze finałowe składały się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmowała siedem minut.

Punkty liczone do klasyfikacji generalnej przyznawane były zespołom walczącym o Cup, finalistom i półfinalistom Plate oraz zwycięzcy Bowl, przy czym zawody w Hongkongu były wyżej punktowane. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie:

1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
3. drużyny są klasyfikowane ex aequo.

16 zespołów			24 zespoły
Pozycja	Pkt		Pkt	Pozycja
1 (Cup)	20		30	1 (Cup)
2 (finał Cup)	16		24	2 (finał Cup)
3–4 (półfinały Cup)	12		18	3–4 (półfinały Cup)
–	–		8	5–8 (ćwierćfinały Cup)
5 (Plate)	8		4	9 (Plate)
6 (finał Plate)	6		3	10 (finał Plate)
7–8 (półfinały Plate)	4		2	11–12 (półfinały Plate)
–	–		0	13–16 (ćwierćfinały Plate)
9 (Bowl)	2		1	17 (Bowl)
10–16	0		0	18–24

Turnieje

Miejsce Reprezentacja 1 Południowa Afryka 2 Nowa Zelandia 3 Fidżi Anglia 5 Samoa 6 Francja 7 Kanada Australia

Półfinały Finał               2 grudnia 2006  Fidżi 12    Nowa Zelandia 17     2 grudnia 2006      Nowa Zelandia 12    Południowa Afryka 31 2 grudnia 2006  Południowa Afryka 19  Anglia 0

Miejsce Reprezentacja 1 Nowa Zelandia 2 Południowa Afryka 3 Fidżi Anglia 5 Walia 6 Tunezja 7 Francja Samoa

Półfinały Finał               9 grudnia 2006  Fidżi 12    Nowa Zelandia 29     9 grudnia 2006      Nowa Zelandia 24    Południowa Afryka 17 9 grudnia 2006  Południowa Afryka 10  Anglia 7

Miejsce Reprezentacja 1 Samoa 2 Fidżi 3 Nowa Zelandia Południowa Afryka 5 Anglia 6 Francja 7 Kanada Kenia

Półfinały Finał               3 lutego 2007  Fidżi 31    Nowa Zelandia 0     3 lutego 2007      Fidżi 14    Samoa 17 3 lutego 2007  Samoa 14  Południowa Afryka 12

Miejsce Reprezentacja 1 Fidżi 2 Samoa 3 Nowa Zelandia Francja 5 Południowa Afryka 6 Szkocja 7 Anglia Australia

Półfinały Finał               11 lutego 2007  Fidżi 19    Nowa Zelandia 10     11 lutego 2007      Fidżi 38    Samoa 24 11 lutego 2007  Francja 0  Samoa 38

Miejsce Reprezentacja 1 Samoa 2 Fidżi 3 Nowa Zelandia Południowa Afryka 5 Szkocja Anglia Australia Tonga

Półfinały Finał               1 kwietnia 2007  Fidżi 21    Nowa Zelandia 12     1 kwietnia 2007      Fidżi 22    Samoa 27 1 kwietnia 2007  Samoa 10  Południowa Afryka 0

Miejsce Reprezentacja 1 Fidżi 2 Samoa 3 Kenia Nowa Zelandia 5 Australia 6 Południowa Afryka 7 Anglia Szkocja

Półfinały Finał               8 kwietnia 2007  Kenia 0    Samoa 31     8 kwietnia 2007      Samoa 7    Fidżi 21 8 kwietnia 2007  Nowa Zelandia 17  Fidżi 24

Miejsce Reprezentacja 1 Nowa Zelandia 2 Fidżi 3 Walia Samoa 5 Południowa Afryka 6 Australia 7 Szkocja Argentyna

Półfinały Finał               27 maja 2007  Fidżi 24    Walia 7     27 maja 2007      Fidżi 7    Nowa Zelandia 29 27 maja 2007  Nowa Zelandia 19  Samoa 0

Miejsce Reprezentacja 1 Nowa Zelandia 2 Samoa 3 Walia Argentyna 5 Fidżi 6 Kenia 7 Południowa Afryka Szkocja

Półfinały Finał               3 czerwca 2007  Walia 0    Nowa Zelandia 28     3 czerwca 2007      Nowa Zelandia 34    Samoa 5 3 czerwca 2007  Argentyna 14  Samoa 24

Statystyki

Lp.	Zawodnik	Punkty
1	William Ryder	416
2	Nigel Hunt	261
3	Lolo Lui	237
4	Mikaele Pesamino	231
5	Pedro Leal	218
6	Afeleke Pelenise	205
7	Stefan Basson	194
8	Tomasi Cama	176
9	Michael Adamson	171
10	Lepani Nabuliwaqa	169
11	Santiago Gomez Cora	166

Lp.	Zawodnik	Przyłożenia
1	Mikaele Pesamino	43
2	William Ryder	42
3	Afeleke Pelenise	41
4	Santiago Gomez Cora	32
5	Lepani Nabuliwaqa	31
6	Nigel Hunt	27
7	Zar Lawrence	24
8	Lolo Lui	21
9	Pedro Leal	20
10	Innocent Simiyu	19
=	Ofisa Treviranus	19

Klasyfikacja generalna

Miejsce	Reprezentacja	Punkty
		DUB	GEO	WEL	SDG	HKG	ADE	LON	EDI	Ogółem
1	Nowa Zelandia	16	20	12	12	18	12	20	20	130
2	Fidżi	12	12	16	20	24	20	16	8	128
3	Samoa	8	4	20	16	30	16	12	16	122
4	Południowa Afryka	20	16	12	8	18	6	8	4	92
5	Anglia	12	12	8	4	8	4	2	2	52
6	Walia	0	8	–	–	4	2	12	12	38
7	Australia	4	2	0	4	8	8	6	0	32
8	Francja	6	4	6	12	0	0	0	0	28
9	Szkocja	0	0	0	6	8	4	4	4	26
10	Argentyna	2	0	2	0	3	0	4	12	23
11	Kenia	0	0	4	0	0	12	0	6	22
12	Tonga	–	–	0	2	8	0	–	–	10
13	Kanada	4	0	4	0	0	0	0	0	8
14	Tunezja	0	6	–	–	0	–	–	–	6
15	Stany Zjednoczone	–	–	0	0	2	–	–	–	2
=	Portugalia	0	0	0	0	2	0	0	0	2
17	Rosja	–	–	–	–	1	–	0	0	1
18	Korea Południowa	–	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Papua-Nowa Gwinea	–	–	0	–	–	–	–	–	0
=	Zimbabwe	0	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Gruzja	–	–	–	–	–	–	0	0	0
=	Wyspy Cooka	–	–	0	–	–	–	–	–	0
=	Indie Zachodnie	–	–	–	0	–	–	–	–	0
=	Chiny	–	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Japonia	–	–	–	–	0	0	–	–	0
=	Uganda	–	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Zatoka Perska	0	–	–	–	–	–	–	–	0
=	Chińskie Tajpej	–	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Hongkong	–	–	–	–	0	0	–	–	0
=	Sri Lanka	–	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Włochy	–	–	–	–	0	–	0	0	0
=	Chile	–	–	–	0	–	–	–	–	0

Bibliografia

• IRB SEVENS WORLD SERIES - 2006/07 Series - Standings. irbsevens.com. [dostęp 2022-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-02)]. (ang.).
• 2007 IRB Sevens Standings. rugby7.com. [dostęp 2022-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (ang.)