Huta Leopoldyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Huta Leopoldyna
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Mysłowice

Położenie na mapie Mysłowic
Mapa konturowa Mysłowic, w centrum znajduje się punkt z opisem „Huta Leopoldyna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Huta Leopoldyna”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Huta Leopoldyna”
Ziemia50°12′42,5″N 19°09′46,0″E/50,211806 19,162778

Huta Leopoldyna (Leopoldine) – huta cynku, położona na terenie Brzęczkowic, (aktualnie w granicach administracyjnych Mysłowic) działająca w latach 1808–1847. Znajdowała się w okolicy obecnej ulicy Podgórskiej i ogródków działkowych.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Huta powstała w 1808 roku, z inicjatywy Andrzeja Kasparka, właściciela ziemskiego majątku[1]. Jej właścicielami byli: Piotr Steinkeller oraz wielkopolski szlachcic nazwiskiem Paczyński. Z czasem do spółki przystąpili kolejni: leśniczy Harnisch z Nakła Śląskiego oraz kupcy: Natan Thieberg i Geissler. Początkowo zakład zatrudniał ok. 30 pracowników, a jego wydajność wynosiła kilkaset ton cynku rocznie. Jej produkcja stanowiła ok. 50% cynku, wytwarzanego w okolicy Mysłowic, a huta była największym zakładem przemysłowym ówczesnych Brzęczkowic.

Zakład położony był bardzo korzystnie: w jego sąsiedztwie znajdowała się kopalnia, dostarczająca węgla do wytopu metalu, ponadto w pobliżu płynęła Przemsza, którą – za pomocą galarów – spławiano produkty. Trafiały one do odbiorców na ziemiach polskich, w Austrii, a nawet do Indii.

Wobec załamania się rynku cynku w latach 1847–1848 zakład został zamknięty[1], a jego zabudowania – rozebrane.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Piotr Rygus, Zarys historyczny hutnictwa cynku na Górnym Śląsku w latach 1798–1980, Katowice Wrocław: Fundacja Ochrony Dziedzictwa Przemysłowego Śląska, 2015, s. 109, ISBN 978-83-941679-1-2 [dostęp 2023-05-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]