Hilary Lindh
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Debiut w PŚ |
Sezon 1985/1986 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
2.02 1994, Sierra Nevada (1. miejsce – zjazd) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Hilary Kirsten Lindh (ur. 10 maja 1969 w Juneau) – amerykańska narciarka alpejska, wicemistrzyni olimpijska oraz dwukrotna medalistka mistrzostw świata.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Do reprezentacji USA Hilary Lindh powołana została w sezonie 1982/1983. W 1985 roku wystąpiła na mistrzostwach świata juniorów w Jasnej, gdzie zajęła jedenastą pozycję w zjeździe. W tej samej konkurencji wywalczyła złoty medal na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Bad Kleinkirchheim. Wyprzedziła tam bezpośrednio Austriaczkę Astrid Geisler oraz Włoszkę Deborę Compagnoni. W zawodach Pucharu Świata pierwsze punkty wywalczyła 5 marca 1986 roku w Vail, zajmując 13. miejsce w zjeździe. W kolejnych latach łącznie pięć razy stawała na podium zawodów tego cyklu, po raz pierwszy dokonując tego 2 lutego 1994 roku w Sierra Nevada, gdzie zwyciężyła w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziła Francuzkę Mélanie Suchet oraz Włoszkę Isolde Kostner. Następnie zajmowała pierwsze miejsce w zjeździe 2 grudnia 1994 roku w Vail, drugie i pierwsze w zjeździe w dniach 9-10 grudnia 1994 roku w Lake Louise oraz drugie w tej samej konkurencji 28 lutego 1997 roku w Happo One. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1994/1995, kiedy była dziewiąta w klasyfikacji generalnej i druga w klasyfikacji zjazdu, ulegając tylko swej rodaczce, Picabo Street. Była też między innymi piąta w klasyfikacji zjazdu w sezonie 1993/1994.
W 1988 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie jej najlepszym wynikiem było 23. miejsce w kombinacji. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk olimpijskich w Albertville wywalczyła srebrny medal, rozdzielając na podium Kerrin Lee-Gartner z Kanady oraz Austriaczkę Veronikę Wallinger. Wystąpiła także na igrzyskach w Lillehammer, gdzie zajęła siódme miejsce w zjeździe i trzynaste w supergigancie. W 1996 roku wywalczyła brązowy medal w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata w Sierra Nevada, ulegając tylko Picabo Street i Niemce Katii Seizinger. Na tej samej imprezie zajęła też piąte miejsce w supergigancie. Ostatni sukces osiągnęła na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Sestriere, gdzie zwyciężyła w swej koronnej konkurencji. W zawodach tych o 0,06 sekundy wyprzedziła Heidi Zurbriggen ze Szwajcarii, a o 0,26 sekundy pokonała Szwedkę Pernillę Wiberg.
Kilkakrotnie zdobywała medale mistrzostw USA, w tym złote w zjeździe w latach 1986, 1989 i 1997, kombinacji w 1992 roku oraz supergigancie w 1997 roku.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DNF | 19 lutego | 1988 |  Calgary
|
Zjazd | 1:25,86 | - |  Marina Kiehl
|
| 23. | 21 lutego | 1988 | Calgary
|
Kombinacja | 29,25 pkt | +135,32 pkt |  Anita Wachter
|
| 26. | 22 lutego | 1988 | Calgary
|
Supergigant | 1:19,03 | +4,08 | Sigrid Wolf
|
2.
|
15 lutego | 1992 |  Albertville
|
Zjazd | 1:52,55 | +0,06 | Kerrin Lee-Gartner
|
| 17. | 18 lutego | 1992 | Albertville
|
Supergigant | 1:21,22 | +4,15 |  Deborah Compagnoni
|
| 13. | 15 lutego | 1994 |  Lillehammer
|
Supergigant | 1:22,15 | +1,23 |  Diann Roffe
|
| 7. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer
|
Zjazd | 1:21,22 | +1,51 | Katja Seizinger
|
Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 15. | 5 lutego | 1989 | Vail
|
Zjazd | 1:46,50 | +2,51 |  Maria Walliser
|
| 25.[1] | 8 lutego | 1989 | Vail
|
Supergigant | 1:19,46 | +2,58 | Ulrike Maier
|
| 26.[2] | 26 stycznia | 1991 | Saalbach
|
Zjazd | 1:29,12 | +3,32 | Petra Kronberger
|
| 10.[3] | 29 stycznia | 1991 | Saalbach
|
Supergigant | 1:08,72 | +1,42 | Ulrike Maier
|
| 5. | 12 lutego | 1996 |  Sierra Nevada
|
Supergigant | 1:21,00 | +0,82 | Isolde Kostner
|
3.
|
18 lutego | 1996 | Sierra Nevada
|
Zjazd | 1:54,06 | +0,64 | Picabo Street
|
| DNF | 19 lutego | 1996 | Sierra Nevada
|
Kombinacja | 3:19,68 | - |  Pernilla Wiberg
|
| 18. | 11 lutego | 1997 | Sestriere
|
Supergigant | 1:23,50 | +2,13 | Isolde Kostner
|
1.
|
15 lutego | 1997 | Sestriere
|
Zjazd | 1:41,18 | - | - |
Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 11. | 28 lutego | 1985 |  Jasná
|
Zjazd | 1:22,12 | +2,14 | Astrid Geisler
|
| 1.
|
20 lutego | 1986 | Bad Kleinkirchheim
|
Zjazd | 1:40,93 | - | - |
Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
- sezon 1985/1986: 82.
- sezon 1987/1988: 77.
- sezon 1988/1989: 62.
- sezon 1989/1990: 46.
- sezon 1990/1991: 51.
- sezon 1991/1992: 38.
- sezon 1992/1993: 48.
- sezon 1993/1994: 25.
- sezon 1994/1995: 9.
- sezon 1995/1996: 32.
- sezon 1996/1997: 22.
Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]
Sierra Nevada – 2 lutego 1994 (zjazd) – 1. miejsce
Vail – 2 grudnia 1994 (zjazd) – 1. miejsce
Lake Louise – 9 grudnia 1994 (zjazd) – 2. miejsce- Lake Louise – 10 grudnia 1994 (zjazd) – 1. miejsce
Happo One – 28 lutego 1997 (zjazd) – 2. miejsce
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Ski Alpine Database (ang.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)]. (ang.)