Hektor Żyliński
| |
 major artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 października 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 września 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Hektor Żyliński (ur. 21 października 1888 w Lubaczu, zm. 19 września 1962 w Sopocie) – major artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 października 1888 w zaścianku Lubacz, w gminie Bieliczany ówczesnego powiatu ihumeńskiego guberni mińskiej, w rodzinie Józefa i Konstancji z Dąbrowskich[1][2]. Miał dziewięcioro rodzeństwa, w tym:
- Stanisława (1882–1940), majora saperów Wojska Polskiego, zamordowanego w Charkowie[3], odznaczonego Krzyżem Walecznych[4] i Medalem Niepodległości[5],
- Bolesława (ur. 30 października 1894 w Lubaczu, zm. 1939[2]), księdza katolickiego, proboszcza w Ludwipolu, autora „Wspomnień z państwa antychrysta”.
W 1914 ukończył średnią szkołę mierniczą w Połtawie[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej. Był porucznikiem 27 dywizjonu moździerzy[6]. Później walczył w szeregach Dywizji Syberyjskiej.
Po powrocie do kraju służył w 16 Pułku Artylerii Polowej w Grudziądzu. W czerwcu 1921 był przydzielony do Centrum Wyszkolenia w Rembertowie[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 122. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. Od 1923 pełnił w macierzystym pułku obowiązki dowódcy II dywizjonu[9][10]. 3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11]. W listopadzie 1927 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[12][13], a w marcu 1930 przesunięty na stanowisko dowódcy II dywizjonu[14][1][15]. Z dniem 31 października 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[16].
Po zakończeniu II wojny światowej został zarejestrowany w jednej w rejonowych komend uzupełnień[17]. Zmarł 19 września 1962 w Sopocie[18]. Został pochowany na cmentarzu Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sopocie[18]. W tym samym grobie pochowana jest jego młodsza siostra Maria (1900–1988)[18]. Jest to również symboliczny grób męża Marii – kpt. adm. (piech.) Adama Olbrychtowicza (1892–1940), oficera Komendy Rejonu Uzupełnień Tarnów, zamordowanego w Katyniu[18].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3783[19]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[20][21]
- Medal Niepodległości – 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[22]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[23]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[23]
- Medal Zwycięstwa[23]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918–1928 – 1929[24]
- Order Świętej Anny 4. stopnia – 4 marca 1917[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Białoruska lista 2012 ↓, s. 76.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 646.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 584, 594.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
- ↑ a b Памяти героев ↓.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 300, 978.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 194.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 745, 817.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 666, 741.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 327.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 390, 455.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 180, 684.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 251.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-13].
- ↑ a b c d Sopot cmentarz parafialny. Ogólnopolska wyszukiwarka osób pochowanych. [dostęp 2021-04-22].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1723.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 409.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 365.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Żyliński Hektor. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.65-5628 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-13].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Lista obywateli polskich mogących figurować na tzw. białoruskiej liście katyńskiej. Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2012.
- Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Жилинский Гектор. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2021-01-27]. (ros.).
- Kwatermistrzowie oddziałów artylerii II Rzeczypospolitej
- Majorowie artylerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 16 Pomorskiego Pułku Artylerii Lekkiej
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Medalem 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Urodzeni w 1888
- Zmarli w 1962
- Żołnierze 5. Dywizji Strzelców Polskich na Syberii