Guillaume-Gabriel Nivers

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guillaume-Gabriel Nivers
Data i miejsce urodzenia

ok. 1632
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

30 listopada 1714
Paryż

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, organista, teoretyk muzyki

Guillaume-Gabriel Nivers (ur. około 1632 przypuszczalnie w Paryżu, zm. 30 listopada 1714 tamże[1][2]) – francuski kompozytor, organista i teoretyk muzyki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od lat 50. XVII wieku do końca życia był organistą w kościele św. Sulpicjusza w Paryżu[1][2]. W 1661 roku uzyskał stopień Maître ès Arts na Uniwersytecie Paryskim[1][2]. W latach 1678–1708 pełnił funkcję organisty kapeli królewskiej[1][2]. W 1681 roku otrzymał tytuł Maître de la Musique de la reine, a do 1686 roku był organistą i nauczycielem śpiewu w szkole żeńskiej w Saint-Cyr-l’École[1][2].

Opublikował prace Traité de la composition de musique (Paryż 1667), Dissertation sur le chant grégorien (Paryż 1683) i Méthode certaine pour apprendre le plein-chant de l’Eglise (Paryż 1699)[2]. Należał do czołowych kompozytorów i organistów francuskich okresu panowania Ludwika XIV[1]. Zajmował się redakcją chorału gregoriańskiego, działał na rzecz zunifikowania i ożywienia śpiewu chóralnego we Francji[1]. Jego zrytmizowane redakcje śpiewów liturgicznych były używane do XIX wieku, kiedy to zostały wycofane na fali powrotu do tradycji[1]. Jego twórczość kompozytorska obejmuje prawie wyłącznie dzieła religijne[1].

Kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]

Utwory wokalne[edytuj | edytuj kod]

  • Motets à voix seule accompagnée de la basse continue et quelques autres motets à deux voix propres pour les Religieuses, avec l’art d’accompagner la basse pour la basse continue pour l’orgue et le clavecin (Paryż 1689)

Utwory organowe[edytuj | edytuj kod]

  • Livre d’orgue contenant cent pièces de tous les tons de l’Église (Paryż 1665)
  • Livre d’orgue contenant la messe et les hymnes de l’Église (Paryż 1667)
  • Livre d’orgue des huit tons de l’Église (Paryż 1675)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 76. ISBN 978-83-224-0808-7.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2614. ISBN 0-02-865529-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]