Grubosz mleczny
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
grubosz mleczny | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Crassula lactea Sol. Hortus Kew. (W. Aiton) 1: 496. 1789 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Grubosz mleczny, g. biały (Crassula lactea) – gatunek rośliny z rodziny gruboszowatych. Pochodzi z Afryki Południowej[3]. W wielu krajach jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia i biologia[edytuj | edytuj kod]
Bylina, sukulent. Łodyga gęsto ulistniona łopatkowatymi, mięsistymi liśćmi o zrośniętych nasadach. W liściach tych i w łodydze roślina magazynuje wodę. Uprawiane w mieszkaniu rozrośnięte okazy kwitną zimą (od grudnia do marca), ale tylko wtedy, gdy mają zapewnioną wystarczającą ilość światła. Kwiaty są białe i przyjemnie pachnące.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
W Polsce jest uprawiany jako roślina pokojowa, sadzona jest także w pojemnikach na klombach i kwietnikach. Osiąga wysokość do 60 cm. Na zewnątrz pomieszczeń rośnie lepiej, niż w mieszkaniach, nie jest jednak mrozoodporna i na zimę musi być wniesiona do pomieszczenia. Bardzo dobrze komponuje się w niewielkich ogródkach z innymi sukulentami, szczególnie z wilczomleczami i kolumnowymi kaktusami. W polskich ogrodach botanicznych uprawiany jest przeważnie w ogrzewanych szklarniach. Roślina jest długowieczna.
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
- Sposób uprawy. Najlepszym podłożem jest ziemia torfowa z domieszką piasku. Lepiej kwitnie, gdy doniczka jest nieco za ciasna. Przez lato roślina najlepiej rośnie w oświetleniu słonecznym na zewnątrz pomieszczeń: na parapecie okiennym, na balkonie lub w ogródku (najlepiej jest wkopać doniczkę do ziemi). Roślina nie jest mrozoodporna i na zimę należy ją wnieść do pomieszczenia o dodatniej, ale niskiej temperaturze, by przeszła okres spoczynku. Jak wszystkie gruboszowate podlewa się umiarkowanie. Nawozi się rozpuszczonym w wodzie nawozem tylko przez lato (od marca do sierpnia). Po przekwitnięciu ścina się wierzchołki pędów, by roślina lepiej się rozkrzewiała.
- Rozmnażanie. Przez nasiona lub sadzonki pędowe. Młode rośliny początkowo trzyma się w miejscu nieco zacienionym i podlewa częściej niż dorosłe okazy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-11] (ang.).
- ↑ The International Plant Index. [dostęp 2009-04-28].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czarowny roślin świat. [dostęp 2009-04-28].
- Jarosław Rak: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Cz. II. Edward Kawecki (zdjęcia). Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1998. ISBN 83-7073-089-2.