Filipinomysz stokowa
| Apomys datae[1] | |||
| A.B. Meyer, 1899 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
filipinomysz stokowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 Apomys datae Apomys gracilirostris Apomys sp. | |||
Filipinomysz stokowa[5] (Apomys datae) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1899 roku niemiecki zoolog Adolf Bernard Meyer nadając mu nazwę Mus datae[2]. Holotyp pochodził z góry Data, na wysokości 8000 ft (2438 m), w Mountain Province, na Luzonie, w Filipinach[6].
Apomys datae należy do podrodzaju Megapomys[7]. A. datae nie jest w pełni zróżnicowany od A. abrae w opublikowanych analizach w oparciu o sekwencje mitochondrialne, co interpretuje się jako dowód introgresji w wyniku sporadycznej hybrydyzacji na górze Data; są sympatryczne na wysokości 1500–1650 m n.p.m., ale generalnie preferują różne siedliska[7]. A. datae jest uznawany za najbardziej prymitywny gatunek Apomys[6]. Ma on prymitywny układ tętnic doprowadzających krew do głowy, podobnie jak pokrewna Apomys gracilirostris z wyspy Mindoro[6]. Analizy mtDNA ujawniają, że A. datae i A. abrae tworzą klad bazalny w obrębie rodzaju Apomys[6]. Analizy genetyczne i morfometryczne wykazują strukturę filogeograficzną wśród różnych izolowanych populacji A. datae[7]. Taksonomia wymaga dodatkowych badań[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[8].
- datae: góra Data, Luzon, Filipiny[2].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Filipinomysz stokowa została zarejestrowana na dużych wzniesieniach na południu dwóch trzecich Kordyliery Centralnej, w północno-zachodniej części wyspy Luzon, w Filipinach[7]. Poprzednie obserwacje A. datae w Sierra Madre i na nizinach Luzon odnoszą się do innych gatunków z rodzaju Apomys, które pozostały nierozpoznane do 2011 roku[7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 125–155 mm, długość ogona 121–139 mm, długość ucha 18–23 mm, długość tylnej stopy 33–39 mm; masa ciała 63–105 g[9]. Samce są średnio nieco większe od samic w pomiarach, włącznie z ciężarem ciała (87,8 g kontra 77,2 g)[9].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Filipinomysz stokowa występuje na wysokościach od 1600 do 2700 m n.p.m.[4].
Żyje głównie w górskich lasach mglistych Kordyliery Centralnej, gdzie jest najliczniejszy, ale także w lasach wtórnych i na terenach porośniętych zaroślami. Znane są doniesienia o występowaniu na wysoko położonych terenach rolniczych i w lasach zdegradowanych. Prowadzi naziemny tryb życia[4].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Zwierzę to jest bardzo liczne, przypuszczalnie jest to najpospolitszy drobny ssak na Filipinach. Jest uznawany za gatunek najmniejszej troski. Lokalne populacje mogą być zagrożone przez wylesianie i utratę środowiska na rzecz rolnictwa (w szczególności miejsce typowe zostało przekształcone w tereny rolnicze), jednak procesy te nie stanowią zagrożenia dla gatunku jako całości[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Apomys datae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c A.B. Meyer. Säugethiere vom Celébes- und Philippinen-Archipel. II. Celébes-Sammlungen der Herren Sarasin. „Abhandlungen und Berichte des königlichen zoologischen und anthropologisch-ethnographischen Museums zu Dresden”. 7 (7), s. 25, 1899. (niem.).
- ↑ G.S. Miller. Descriptions of two new genera and sixteen new species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 38, s. 402, 1910. (ang.).
- ↑ a b c d L. Heaney, Apomys datae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-24] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Apomys datae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-24].
- ↑ a b c d e f g C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 490. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 665. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).