Filipinomysz mała
| Apomys microdon[1] | |||
| Hollister, 1913 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Apomys | ||
| Gatunek |
filipinomysz mała | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Filipinomysz mała[4] (Apomys microdon) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1913 roku amerykański przyrodnik Ned Hollister nadając mu nazwę Apomys microdon[5]. Holotyp pochodził z Biga, na wyspie Catanduanes, w Filipinach[6].
Apomys microdon należy do podrodzaju Apomys[7]. A. microdon jest najbliżej spokrewniony z A. musculus i prawdopodobnie stanowią kompleks gatunkowy[7]. Na Luzonie jest sympatryczny z różnymi przedstawicielami podrodzaju Megapomys, które są bardziej ściśle lądowe, w przeciwieństwie do gatunków wspinaczkowych i nadrzewnych z podrodzaju Apomys[7]. Taksonomia wymaga dodatkowej oceny[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[8].
- microdon: gr. μικρος mikros „mały”[9]; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[10].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Filipinomysz mała występuje na wyspach Luzon i Catanduanes, należących do Filipin[7]. Doniesienia o występowaniu na wyspach Dinagat i Leyte dotyczą filipinomyszy nadbrzeżnej (A. littoralis)[6][3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 90–107 mm, długość ogona 124–149 mm, długość ucha 15–19 mm, długość tylnej stopy 26–31 mm; masa ciała 28–42 g[11].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Na Luzonie jest spotykany niemal od poziomu morza do 2150 m n.p.m.[3].
Żyje w lasach górskich, nizinnych i mglistych, zarówno pierwotnych jak i wtórnych. Nie jest spotykany poza lasami. Prowadzi nadrzewny tryb życia[3].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Zwierzę to lokalnie jest dosyć liczne, filipinomysz mała jest uznawana za gatunek najmniejszej troski. Intensywne wylesianie zagraża jego nizinnym populacjom, nie stanowi natomiast zagrożenia dla gryzoni zamieszkujących wyżyny[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Apomys microdon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J.R. Ellerman: The families and genera of living rodents. Cz. 3. London: British Museum, 1949, s. 76. (ang.).
- ↑ a b c d e L. Heaney, Apomys microdon, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-22] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ N. Hollister. A review of Philippine land mammals in the United States National Museum. „Proceedings of the United States National Museum”. 46, s. 327, 1914. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Apomys microdon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-22].
- ↑ a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 488. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 136.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 151.
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 668. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).