Feliks Czech

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Czech
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

1894
Kraków

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1916
Chełm

Przebieg służby
Lata służby

1914–1916

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

5 Pułk Piechoty

Stanowiska

komendant plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa †

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Feliks Czech (ur. w 1894 w Krakowie, zm. 19 lutego 1916 w Chełmie) – podporucznik Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1894 w Krakowie, w rodzinie Zofii[1].

Ukończył c. k. I Wyższą Szkołę Realną w Krakowie i od 1911 studiował na Wydziale Inżynierii Szkoły Politechnicznej we Lwowie. W 1912 został członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich, wprowadzony przez Józefa Olszynę-Wilczyńskiego, przyszłego gen. WP[2]. Służył w 1. kompanii akademickiej w tym mieście. Następnie pełnił funkcję instruktora Komendy II Okręgu PDS w Krakowie na terenie Pcimia i Lubnia w powiecie myślenickim. 10 stycznia 1914 został mianowany podoficerem–kadetem[1].

8 sierpnia 1914 zgłosił się do oddziałów strzeleckich[1]. 9 października Józef Piłsudski mianował go podporucznikiem piechoty. W połowie października objął komendę nad IV plutonem 2. kompanii V batalionu[1]. W grudniu 1914 został „ranny w krzyże” w bitwie pod Łowczówkiem, leczył się w Szpitalu Cesarzowej Zofii w Wiedniu[3]. Po powrocie do szeregów objął pluton w 4. kompanii V baonu 5 pułku piechoty[1]. 2 lipca 1915 został mianowany chorążym z odznakami XII rangi[4]. Walczył w kampanii lubelskiej i wołyńskiej[1].

Zmarł 19 lutego 1916 w Szpitalu Rezerwowym nr 11 w Chełmie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu wojskowym[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Żołnierze Niepodległości : Czech Feliks. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-09-11].
  2. Marek Gałęzowski, Czech Feliks [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 51.
  3. I Lista strat 1915 ↓, s. 9.
  4. Mianowania. „Goniec Polowy Legionów : Dziennik rozporzadzeń Komendy Legionów Polskich”. 8, s. 2, 1915-07-14. Piotrków. .
  5. VI Lista strat 1916 ↓, s. 5.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 19.
  7. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]