Federico Aubele
 Federico Aubele | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 sierpnia 1974 |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki |
Dub, downtempo, muzyka elektroniczna, muzyka latynoamerykańska |
| Zawód |
wokalista, autor piosenek, gitarzysta |
| Aktywność |
od 2003 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania | |
| Strona internetowa | |
Federico Aubele (ur. 26 sierpnia 1974 w Buenos Aires[1]) – argentyński gitarzysta, wokalista i producent muzyczny. Jego styl stanowi syntezę gatunków północnoamerykańskich (rock, hip-hop, reggae i dub) i południowoamerykańskich (bossa nova, tango, bolero i latin jazz). Śpiewa przeważnie po hiszpańsku. Przez wiele lat związany z zespołem Thievery Corporation i należącą do niego wytwórnią Eighteenth Street Lounge Music, pod szyldem której zadebiutował (2003) i wydał większość swoich albumów studyjnych. Z zespołem i wytwórnią związana jest również jego żona, Natalia Clavier.
Życiorys i kariera artystyczna[edytuj | edytuj kod]
Federico Aubele urodził się i wychowywał w Buenos Aires. Słuchał głównie muzyki w języku angielskim[2]: rocka, hip-hopu, reggae i dubu, choć w jego rodzinnym domu słuchano takich gatunków jak: bossa nova, tango, bolero i latin jazz[3]. W 2001 roku, w szczytowym punkcie kryzysu gospodarczego w Argentynie przeniósł się do Berlina, gdzie mieszkał przez kilka lat[1].
Gran Hotel Buenos Aires (2003)[edytuj | edytuj kod]
W Berlinie związał się z Thievery Corporation[4], po czym podpisał kontrakt z należącą do zespołu wytwórnią Eighteenth Street Lounge Music, w której zadebiutował w 2003 roku, wydając trzy single: „Postales”/„El Amor de Este Pueblo”, „Contigo”/„Ante Tus Ojos” oraz „Esta Noche”/„Malena”, a następnie album, Gran Hotel Buenos Aires, wyprodukowany przez Thievery Corporation[1]. Album został nagrany w całości w języku hiszpańskim, a muzycznie stanowił połączenie takich gatunków jak: downtempo, muzyka elektroniczna, tango, jazz i muzyka latynoamerykańska[2]. Później przeniósł się do Barcelony, po czym wrócił do Buenos Aires[1]. W Barcelonie poznał piosenkarkę i swoją przyszłą żonę, Natalię Clavier, również jak on emigrantkę z Argentyny[5].
W 2006 roku Aubele i Clavier przeprowadzili się razem do Austin w Stanach Zjednoczonych, gdzie we wrześniu wystąpili wspólnie na Austin City Limit Music Festival[6].
Panamericana (2007)[edytuj | edytuj kod]
W 2007 roku Aubele wydał swój drugi album, Panamericana, którego tytuł nawiązuje do hiszpańskiej nazwy Drogi Panamerykańskiej, symbolizującej tu połączenie słyszanych w dzieciństwie gatunków muzycznych w formę prostych piosenek, przemierzających kontynent, niczym autostrada[3]. Zagrał na nim na większości instrumentów i zaśpiewał połowę piosenek, zaś drugą połowę zaśpiewała Natalia Clavier. Producentem był Eric Hilton z Thievery Corporation[1]. Album zajął 19. miejsce na liście Top Dance/Electronic Albums tygodnika Billboard[7].
Amatoria (2009)[edytuj | edytuj kod]
19 maja 2009 roku ukazał się kolejny album Aubele, Amatoria[8], który doszedł do 14. miejsca na liście Latin Pop Albums tygodnika Billboard[7]). Aubele skomponował wszystkie utwory, zrealizował je przy użyciu różnych instrumentów (w tym gitary) oraz wyprodukował. Na trwającej 40 minut płycie słychać różnorodne wpływy, od downtempo i trip hopu po reggae, bolero, flamenco, tango i salsę, a także The Beatles. „Aubele jest mistrzem powściągliwości i niedopowiedzeń”, a jego piosenki piosenki „zawsze brzmią bardzo osobiście” – ocenił Alex Henderson z AllMusic[8]. W kilku utworach wystąpiły gościnnie wokalistki: Natalia Clavier („Este Amor”), Sabina Sciubba („Otra Vez”) i Miho Hatori („Riendo Así”)[9].
Berlin 13 (2011)[edytuj | edytuj kod]
22 marca 2011 roku wyszedł czwarty album Aubele, Berlin 13. Inspiracją tego albumu była osobista przemiana, jakiej artysta doświadczył mieszkając w Berlinie oraz klimat miasta silnie związanego z muzyką elektroniczną. Aubele powrócił tu do swoich najgłębszych muzycznych inspiracji, skupiając się na tych, które uważał za kluczowe dla swojej artystycznej formacji – począwszy od podkładów muzycznych, poprzez samplery, aż po gitarę z nylonowymi strunami i swój barytonowy głos. Na albumie nie zabrakło ciężkich rytmów i ponurej dubowej atmosfery. Gościnnie wystąpili: Natalia Clavier, Karina Zeviani, brazylijski perkusista Mauro Refosco i amerykański muzyk Jesse Harris. Liczba 13 w tytule odnosi się do kart Tarota, gdzie 13. karta oznacza Śmierć, ale według Aubelego „może oznaczać głęboki kryzys, który eliminuje wszystko, co nie pozwala iść naprzód. Dokładnie tego doświadczyłem w Berlinie”[10].
5 (2013)[edytuj | edytuj kod]
22 października 2013 roku pod szyldem założonej przez siebie wytwórni 13Records Aubele wydał swój piąty album studyjny, zatytułowany 5. Dwie spośród jego 12 piosenek („La Noche Lenta” i „Carrousel Sin Fin”) zaśpiewała Natalia Clavier, a dwie inne: Melody Gardot („Somewhere Else”) i Ilhan Ersahin („El Mago”)[11].
The Holographic Moon (2022)[edytuj | edytuj kod]
27 maja 2022 roku ukazał się szósty studyjny album Aubele, The Holographic Moon[12]. Wystąpił na nim gościnnie (obok innych artystów) Mauro Refosco. Album zwiastowały single „Pink Spray Painted Clouds” i „Old Spanish Films” (z 23 marca 2022 roku). Teledysk do tego ostatniego był jednocześnie debiutem reżyserskim Aubele[4].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Lista według Discogs[13] i AllMusic[1]:
- 2003 – Gran Hotel Buenos Aires
- 2007 – Panamericana
- 2009 – Amatoria
- 2011 – Berlin 13
- 2013 – 5
- 2022 – The Holographic Moon
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Jason Birchmeier: Federico Aubele Biography, Songs & Albums | AllMusic. AllMusic. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).
- ↑ a b Martín Caballero: Federico Aubele reflects on ‘Gran Hotel’ – The Boston Globe. The Boston Globe. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).
- ↑ a b Rolling Stone Argentina: Federico Aubele | Rolling Stone Argentina. Rolling Stone. [dostęp 2022-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)]. (ang.).
- ↑ a b Editors (New York Latin Culture Magazine): Federico Aubele Drops “Old Spanish Films,” 2nd Single From Coming Album “The Holographic Moon”. www.newyorklatinculture.com. [dostęp 2022-06-24]. (ang.).
- ↑ Korina Lopez: World, meet jazz/EDM vocalist Natalia Clavier. USA Today. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).
- ↑ Natalie Del Castillo: Interview: Natalia Clavier’s journey, from the beginning to ‘Lumen’ – Austin Vida. www.austinvida.com. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).
- ↑ a b Billboard: Federico Aubele. billboard.com. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).
- ↑ a b Alex Henderson: Federico Aubele – Amatoria. AllMusic. [dostęp 2022-06-25]. (ang.).
- ↑ Federico Aubele – Amatoria. Discogs. [dostęp 2022-06-25]. (ang.).
- ↑ Federico Aubele. www.eslmusic.com. [dostęp 2022-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-28)]. (ang.).
- ↑ Federico Aubele – 5. Discogs. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).
- ↑ The Holographic Moon by Federico Aubele. www.amazon.com. [dostęp 2022-06-24]. (ang.).
- ↑ Federico Aubele. Discogs. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).