Ewa Miodyńska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Lata aktywności |
1960–1981 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Syrena (1970–1981) | |
Ewa Miodyńska (ur. 25 października 1939 w Warszawie, zm. 10 lutego 2001 tamże) – polska aktorka, piosenkarka i tancerka baletowa[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się i wychowała w Warszawie[1]. Po ukończeniu szkoły średniej zdała maturę i rozpoczęła naukę w studium baletowym przy Operetce Śląskiej w Gliwicach[1][3]. W 1960 roku po czterech latach edukacji została zaangażowana do pracy w Operetce w charakterze tancerki[1][3]. Równocześnie uczęszczała na lekcje śpiewu i w 1962 roku zdała egzamin eksternistyczny dla aktorów estrady, przechodząc na etat aktorski[1][3]. W 1968 roku zdecydowała się na powrót do Warszawy, gdzie podjęła współpracę z Telewizją Polską, Teatrem Telewizji i Estradą[1][3]. Wzięła udział w programie rozrywkowym pt. Z wizytą u Was (emisja: 12 lipca 1969, TVP1), który prowadziła Hanka Bielicka i w którym wzięli udział także – następujący wykonawcy: Urszula Sipińska, Ałła Gonczarowa (ZSRR), Rena Rolska, Lidia Wysocka, Adrianna Godlewska, Mieczysław Święcicki, Marian Jonkajtys, Wojciech Młynarski, Ada Rusowicz, Wojciech Korda i Niebiesko-Czarni[4]. W 1970 roku wystąpiła w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki i zaśpiewała piosenkę Co to jest Warszawa (muz. Urszula Rzeczkowska – sł. Jan Tadeusz Stanisławski)[2]. Zaś 21 czerwca 1972 roku wzięła udział w koncercie inauguracyjnym zatytułowanym „Witamy po raz dziesiąty” w ramach X KFPP w Opolu, gdzie z towarzyszeniem Partity wykonała piosenkę pt. Za nasze piękne dni (muz. Ryszard Poznakowski – sł. Jerzy Kleyny)[5][6]. W latach 1970–1981 występowała w Teatrze Syrena[1][7]. Była drugą żoną Janusza Gajosa dla którego porzuciła karierę artystyczną (poznali się w 1970, gdy ten po zakończeniu zdjęć do serialu Czterej pancerni i pies, przeprowadził się z Łodzi do Warszawy), lecz związek obojga aktorów ostatecznie zakończył się rozwodem[8][9]. Zmarła 10 lutego 2001 roku w Warszawie[1]. Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 310-4-5)[1].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Filmy[1][edytuj | edytuj kod]
- 1974: Nie ma róży bez ognia – jako kobieta w lokalu (nie występuje w napisach)
- 1976: Bezkresne łąki – jako stewardesa w samolocie do Krakowa
Spektakle Teatru Telewizji[1][edytuj | edytuj kod]
- 1971: Słomkowy kapelusz – jako Helena
- 1974: Sprawa Virginii Denham – jako Esmeralda
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Kompilacje[edytuj | edytuj kod]
- 1970: Telewizyjna Giełda Piosenki (1) (LP, Polskie Nagrania „Muza” N-0583) – piosenka Co to jest Warszawa[2]
- 1994: Warszawo, piękna Warszawo (CD, Polskie Nagrania „Muza” PNCD281) – piosenka Co to jest Warszawa[2]
- Wiej wietrze (Pocztówki Dźwiękowe E. Żelechowski – 84)[10]
- Za nasze piękne dni (Wytwórnia Pocztówek Dźwiękowych – Sr 54)[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Ewa Miodyńska. filmpolski.pl, 2023-04-09. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
- ↑ a b c d Jacek Żyliński: Ewa Miodyńska. kppg.waw.pl. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
- ↑ a b c d Redakcja: Stowarzyszenie Filmowców Polskich: Ewa Miodyńska. sfp.org.pl. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
- ↑ Tydzień w TV: Sobota 12.VII.1969 („Głos Słupski”, 6 lipca 1969 – str. 5). bibliotekacyfrowa.eu. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
- ↑ Za nasze piękne dni. online.zaiks.org.pl. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
- ↑ alez 5: Ewa Miodyńska i Partita – Za nasze piękne dni (muzyka Ryszard Poznakowski, słowa Jerzy Kleyne), X KFPP Opole 1972. klub.senior.pl, 2020-10-14. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
- ↑ Ewa Miodyńska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2024-01-31].
- ↑ Dorota Falkowska: Mówiono, że była idealną kandydatką na żonę dla Janusza Gajosa. Nigdy mu nie wybaczyła, że ją zostawił. viva.pl, 2023-09-22. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
- ↑ Czterej pancerni i pies (1970): Dom (21). filmpolski.pl, 2023-11-11. [dostęp 2024-02-01]. (pol.).
- ↑ a b Ewa Miodyńska. discogs.com. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).