Ernst Kurth

Ernst Kurth
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1886 ; Wiedeń
Pochodzenie	austriackie
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1946 ; Berno
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	muzykolog

Ernst Kurth (ur. 1 czerwca 1886 w Wiedniu, zm. 2 sierpnia 1946 w Bernie^[1]^[2]) – szwajcarski muzykolog pochodzenia austriackiego^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował pod kierunkiem Guido Adlera na Uniwersytecie Wiedeńskim, w 1908 roku uzyskał tytuł doktora na podstawie dysertacji Der Still der opera seria von Gluck bis zum Orfeo^[1]. W latach 1908–1911 działał jako pianista-korepetytor w Lipsku, Bambergu i Barmen, w latach 1911–1912 uczył w eksperymentalnej Freie Schulgemeinde w Wickersdorfie^[2]. W 1912 roku osiadł w Bernie^[2]. Habilitował się na Uniwersytecie Berneńskim w 1912 roku na podstawie pracy Die Voraussetzungen der theoretischen Harmonik und der tonalen Darstellungssystems, następnie wykładał na tej uczelni muzykologię^[1]. Od 1927 roku wydawał „Berner Veröffentlichungen zur Musikforschung”^[2]. W ostatnich latach życia cierpiał na chorobę Parkinsona^[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Był autorem takich prac jak Grundlagen des linearen Kontrapunkts: Bachs melodische Polyphonie (Berno 1917), Romantische Harmonik und ihre Krise in Wagners Tristan (Berno 1920), Musikpsychologie (Berno 1931) i Anton Bruckner (2 tomy, Berlin 1925)^[1]. Przeciwstawił się promowanej przez Hugo Riemanna teorii statycznej formy, pod wpływem filozofii Arthura Schopenhauera ujmując muzykę jako kreatywną manifestację woli, znajdującą swój najpełniejszy wyraz w twórczości kompozytorów baroku i romantyzmu^[2]. Teorię muzyki łączył z psychologią, akcentując audytatywne doświadczenie w analizie dzieła muzycznego^[2]. Eksponował horyzontalny wymiar przebiegu dźwiękowego, w pracy Romantische Harmonik podkreślał jego walor energetyczny i kolorystyczny^[2]. W pracy Grundlagen des linearen Kontrapunkts zajął się analizą polifonii^[2], wprowadził do terminologii muzycznej pojęcie linearyzmu^[1]. Teorie Kurtha były później krytykowane przez Heinricha Schenkera^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1992. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 247–248. ISBN 978-83-224-3303-4.

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1992. ISBN 978-0-02-865528-4.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 247–248. ISBN 978-83-224-3303-4.

[1]

[2]