Eosentomon zelandicum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eosentomon zelandicum
Tuxen, 1986
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

skrytoszczękie

Podgromada

pierwogonki

Rząd

Eosentomata

Rodzina

Eosentomidae

Podrodzina

Eosentominae

Rodzaj

Eosentomon

Gatunek

Eosentomon zelandicum

Eosentomon zelandicum – gatunek pierwogonka z rzędu Eosentomata i rodziny Eosentomidae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został w 1986 roku przez Sørena Ludviga Tuxena w 9 tomie "Fauna of New Zealand"[1][2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Długość wyciągniętego ciała 870 μm (0,87 mm). Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 80 μm. Narządy gębowe typu eosentomidalnego. Żuwaczki zakończone trzema małymi ząbkami. Szczecinki labrum obecne. Apodemy nadustka z dobrze rozwiniętym połączeniem przednim. Pseudooczka owalne z dwoma "kiełkami" pośrodku. Przednie stopy ze wszystkimi sensillae. Empodium przednich stóp długości 0,9 pazurka. Pazurek mały. Empodium stóp środkowych i tylnych długości poniżej 1/5 pazurka. Kolce stóp tylnych wyraźne. Chetotaksja odwłoka tego gatunku wyróżnia się spośród innych nowozelandzkich korczyków (Eosentomon sp.) tym, że sterna odwłokowe IX i X mają po 4 szczecinki, tergum VII ma 4 przednie, terga XI i X mają po 8 wszystkich, na terga II i III brak jest szczecinki p4′[a], zaś na tergum VII szczecinka p1′[b] umieszczona jest na tylnej krawędzi. Łuska genitalna (squama genitalis) z wyrostkiem caput processus kształtem przypominającym kaczą głowę, zakrzywionym naprzeciw linii środkowej, wyrostkiem corpus processus z wielkim wcięciem, stylus długim i spiczastym, a wyrostkiem filum processus długim[2].

Wzór chetotaksji odwłoka[2]
I II, III IV V, VI VII VIII IX, X XI telson
terga:
sterna:

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii[1][2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. czwarta licząc od środka, cienka szczecinka dodatkowa w tylnym rzędzie
  2. pierwsza licząc od środka szczecinka dodatkowa w tylnym rzędzie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 169.
  2. a b c d S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.