Einar Halling-Johansson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Einar Halling-Johansson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 października 1893
Göteborg

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1958
Sztokholm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Örgryte IS
IFK Eskilstuna
Mariebergs IK
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1912–1921  Szwecja 6 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Einar Alexius Halling-Johansson (ur. 14 października 1893 w Göteborgu, zm. 4 lutego 1958 w Sztokholmie[1][2]) – szwedzki piłkarz, reprezentant kraju grający na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Podczas swojej kariery piłkarskiej Einar Halling-Johansson występował w Örgryte IS, IFK Eskilstuna i Mariebergs IK. Z Örgryte zdobył mistrzostwo Szwecji w 1913.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Szwecji Dahlström zadebiutował 16 czerwca 1912 w wygranym 2-1 towarzyskim meczu z Norwegią. W 1912 był w kadrze Szwecji na Igrzyska Olimpijskie w Sztokholmie. Na turnieju w Szwecji był rezerwowym i nie wystąpił w żadnym meczu. W 1920 po raz drugi uczestniczył w Igrzyska Olimpijskie. Na turnieju w Antwerpii był rezerwowym i nie wystąpił w żadnym meczu. Ostatni raz w reprezentacji wystąpił 18 września 1921 w przegranym 0-3 towarzyskim meczu z Norwegią. W sumie wystąpił w 6 spotkaniach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. worldfootball.net
  2. Einar Johansson-Halling. olympedia.org. [dostęp 2023-02-27]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]