Egidijus Meilūnas

Egidijus Meilūnas
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1964 ; Wilno
	Ambasador Litwy w Polsce
Okres	od 17 sierpnia 2004; do 13 września 2010
Poprzednik	Darius Degutis
Następca	Loreta Zakarevičienė
	Ambasador Litwy w Japonii
Okres	od 23 października 2012; do 23 sierpnia 2017
Poprzednik	Dainius Kamaitis
Następca	Gediminas Varvuolis
	Ambasador Litwy w Irlandii
Okres	od 24 sierpnia 2017; do 11 listopada 2020
Poprzednik	Rasa Adomaitienė
Następca	Marijus Gudynas
	Wiceminister spraw zagranicznych
Okres	od 2020
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Egidijus Meilūnas (ur. 14 kwietnia 1964) – litewski lekarz i dyplomata, ambasador Republiki Litewskiej w Polsce (2004–2010), Japonii (2012–2017) i Irlandii (2017-2020), wiceminister spraw zagranicznych w latach 2010–2012 oraz od grudnia 2020.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1989 ukończył studia na Wydziale Medycyny Uniwersytetu Wileńskiego, specjalizując się w zakresie pediatrii, następnie do 1990 był pracownikiem naukowym w Katedrze Chirurgii tejże uczelni. W 2001 uzyskał tytuł zawodowy magistra prawa na Wydziale Prawa UW.

Od 1991 do 1992 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Departamentu Prasowego w rządzie Republiki Litewskiej. Następnie podjął pracę w dyplomacji. Do 1995 przebywał na placówce w Warszawie^[1] jako attaché, drugi sekretarz i radca ambasady. Przez kolejne trzy lata w litewskim MSZ zajmował stanowisko szefa Wydziału Krajów Europy Środkowej oraz wicedyrektora Departamentu Politycznego.

Od 1998 do 2003 pełnił funkcję najpierw zastępcy doradcy, a następnie (od 2002) doradcy prezydenta Valdasa Adamkusa ds. polityki zagranicznej. W tym okresie był także sekretarzem wykonawczym Rady Koordynacyjnej ds. Polityki Zagranicznej przy Prezydencie Republiki Litewskiej, a także współprzewodniczącym Komitetu Konsultacyjnego Prezydentów Polski i Litwy. Później powrócił do MSZ, w którym został inspektorem generalnym.

Od 19 lipca 2004 sprawował urząd ambasadora Republiki Litewskiej w Warszawie. Misję zakończył 13 września 2010^[2].

17 września 2010 otrzymał nominację na stanowisko wiceministra spraw zagranicznych^[3]. 23 października 2012 został nominowany na ambasadora Republiki Litewskiej w Japonii^[4] z dodatkowymi państwami akredytacji: Republiką Filipin, Związkiem Australijskim, Nową Zelandią, Singapurem, Republiką Indonezji a także przy ASEAN. Misję zakończył z dniem 23 sierpnia 2017^[5]. Od 24 sierpnia 2017 do 11 listopada 2020 pełnił funkcję ambasadora Litwy w Irlandii^[6]^[7]^[8]. W grudniu 2020 został ponownie wiceministrem spraw zagranicznych^[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej (1997)^[10]
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej (1999)^[11]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej (2003)^[12]
Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2003)^[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wczoraj przeczytane. „Gazeta Wyborcza”, s. 4, 1993-07-29.
↑ Dekretas dėl E. Meilūno atšaukimo iš Lietuvos Respublikos nepaprastojo ir įgaliotojo ambasadoriaus Lenkijos Respublikoje pareigų. www.president.lt, 2010-08-17. [dostęp 2013-01-13]. (lit.).
↑ Paskirtas naujasis Užsienio reikalų vieministras. www.urm.lt, 2010-09-17. [dostęp 2013-01-13]. (lit.).
↑ Prezidentė įteikė skiriamuosius raštus Lietuvos ambasadoriui Japonijoje. www.president.lt, 2012-10-23. [dostęp 2013-01-13]. (lit.).
↑ Dekretas dėl Egidijaus Meilūno atšaukimo iš Lietuvos Respublikos nepaprastojo ir įgaliotojo ambasadoriaus Japonijoje... [online], 18 sierpnia 2017 .
↑ Lietuvos Respublikos Prezidento dekretas dėl Egidijaus Meilūno skyrimo Lietuvos Respublikos nepaprastuoju ir įgaliotuoju ambasadoriumi Airijoje [online] [dostęp 2020-11-13] (lit.).
↑ Ambassador - Embassy of Lithuania in Ireland [online] .
↑ Lietuvos Respublikos Prezidento dekretas dėl Egidijaus Meilūno atšaukimo iš Lietuvos Respublikos nepaprastojo ir įgaliotojo ambasadoriaus Airijoje pareigų [online] [dostęp 2020-11-13] (lit.).
↑ G. Landsbergiui talkins trys viceministrai – M. Adomėnas, E. Meilūnas, A. Pranckevičius ir kanclerė I. Černiuk [online], 18 grudnia 2020 .
↑ M.P. z 1997 r. nr 65, poz. 632
↑ M.P. z 1999 r. nr 22, poz. 314
↑ M.P. z 2003 r. nr 32, poz. 419
↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-10-15] (lit.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Diplomatas E.Meilūnas - netikėtas prezidento pasirinkimas į VSD vadovus?. lrytas.lt, 2007-05-15. [dostęp 2013-01-13]. (lit.).
Užsienio reikalų viceministrai. [dostęp 2021-01-12]. (lit.).

[1] Wczoraj przeczytane. „Gazeta Wyborcza”, s. 4, 1993-07-29.

[2] Dekretas dėl E. Meilūno atšaukimo iš Lietuvos Respublikos nepaprastojo ir įgaliotojo ambasadoriaus Lenkijos Respublikoje pareigų. www.president.lt, 2010-08-17. [dostęp 2013-01-13]. (lit.).

[3] Paskirtas naujasis Užsienio reikalų vieministras. www.urm.lt, 2010-09-17. [dostęp 2013-01-13]. (lit.).

[4] Prezidentė įteikė skiriamuosius raštus Lietuvos ambasadoriui Japonijoje. www.president.lt, 2012-10-23. [dostęp 2013-01-13]. (lit.).

[5] Dekretas dėl Egidijaus Meilūno atšaukimo iš Lietuvos Respublikos nepaprastojo ir įgaliotojo ambasadoriaus Japonijoje... [online], 18 sierpnia 2017 .

[6] Lietuvos Respublikos Prezidento dekretas dėl Egidijaus Meilūno skyrimo Lietuvos Respublikos nepaprastuoju ir įgaliotuoju ambasadoriumi Airijoje [online] [dostęp 2020-11-13] (lit.).

[7] Ambassador - Embassy of Lithuania in Ireland [online] .

[8] Lietuvos Respublikos Prezidento dekretas dėl Egidijaus Meilūno atšaukimo iš Lietuvos Respublikos nepaprastojo ir įgaliotojo ambasadoriaus Airijoje pareigų [online] [dostęp 2020-11-13] (lit.).

[9] G. Landsbergiui talkins trys viceministrai – M. Adomėnas, E. Meilūnas, A. Pranckevičius ir kanclerė I. Černiuk [online], 18 grudnia 2020 .

[10] M.P. z 1997 r. nr 65, poz. 632

[11] M.P. z 1999 r. nr 22, poz. 314

[12] M.P. z 2003 r. nr 32, poz. 419

[13] Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-10-15] (lit.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]