Edmund Nusbek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Nusbek
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1897
Czerniowce

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Edmund Nusbek (ur. 4 stycznia 1897 w Czerniowcach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 stycznia 1897 w w Czerniowcach, ówczesnej stolicy Księstwa Bukowiny, w rodzinie Józefa i Władysławy z Kuczyńskich[1][2][3][4].

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 28 pułku strzelców kaniowskich[5]. Dowodził kompanią karabinów maszynowych I batalionu[5]. Został ranny[6].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 28 pułku strzelców kaniowskich[2][3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1297. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3][7][8]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w 44 pułku piechoty w Równem[9][10]. Później został przeniesiony do rezerwy[6].

Po zakończeniu służby został zatrudniony w Warsztatach Zakładów Amunicyjnych nr 1 w Forcie Bema jako pracownik kontraktowy (księgowy)[6]. Mieszkał w Warszawie[6]. 22 września 1931 „Kurjer Polski” poinformował czytelników, że Edmund Nusbek, były student weterynarii, został zatrzymany i przesłuchany w charakterze podejrzanego o fałszowanie rachunków i przywłaszczenie powierzonych mu, jako sekretarzowi Stowarzyszenia pracowników Warsztatów Amunicyjnych, pieniędzy w kwocie 4650 zł, a następnie oddany pod dozór policji[11].

14 sierpnia 1938 redakcja „Wieczoru Warszawskiego” opublikowała jego wspomnienia poświęcone Stefanowi Pogonowskiemu[5]

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli i przebywał w obozie w Starobielsku[6]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[6]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[12].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14].

Był żonaty ze Stanisławą Anielą z Rajczykowskich, z którą miał syna Andrzeja Mariana (ur. 1931)[15][16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-26].
  2. ↑ a b Spis oficerów 1921 ↓, s. 103.
  3. ↑ a b c Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 93.
  4. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 380, tu urodzony 2 stycznia 1897.
  5. ↑ a b c Natarcie na Aleksandrowo : Jak zginął por. Pogonowski : Ze wspomnień uczestnika bitwy pod Radzyminem. „Wieczór Warszawski”. 228, s. 8, 1938-08-14. Warszawa. 
  6. ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 380.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 432.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 376.
  9. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 254.
  10. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 235.
  11. ↑ Podpis na rachunku zdradził defraudanta : Sekretarz organizacji pracowniczej – aresztowany. „Kurjer Polski”. 259, s. 8, 1931-09-22. Warszawa. 
  12. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  13. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  14. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
  15. ↑ Edmund Nusbek Vel Nussbek. MyHeritage Ltd.. [dostęp 2024-04-26].
  16. ↑ Andrzej Marian Nusbek : Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-04-26].
  17. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edmund_Nusbek&oldid=73627585”