Dyskordianizm
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Dyskordianizm (ang. discordianism) – religia[1] lub parodia religii stworzona około roku 1958 przez Kerry'ego Thornleya i Gregory'ego Hilla. Nazwa „dyskordianizm” pochodzi od rzymskiej bogini Dyskordii (grecka Eris). Kult ten sprzeciwia się autorytetom, regułom i tradycji.
Zasady dyskordianizmu są wyłożone w Principia Discordia, autorstwa Malaklipsy Młodszego (Gregory'ego Hilla).
Ruch dyskordiański jest również opisany w powieści Trylogia Illuminatus! Roberta Shea i Roberta Wilsona.
Religia[edytuj | edytuj kod]
Dyskordianizm czerpie z wielu innych religii. Składa się ze swoistej mitologii, obrządku i pozornej hierarchii[potrzebny przypis]. Jednocześnie parodiuje zarówno religie monoteistyczne, jak i buddyzm, czy hinduizm.
Bogini[edytuj | edytuj kod]
Bogini Eris (Eryda, Dyskordia) w dyskordianizmie spełnia funkcję symbolicznej towarzyszki i przyjaciółki, będąc przeciwieństwem Boga w religiach monoteistycznych. Objawia się Malaklipsie Młodszemu i Omarowi Ravenhurstowi, by oznajmić, że ludzkość jest wolna. Jej atrybutem jest jabłko niezgody, a symbolem liczba 23.
Pentachłam[edytuj | edytuj kod]
Pięć przykazań dyskordianizmu:
- Nie ma Bogini poza Boginią, która jest Twoją Boginią. Nie ma Ruchu Eryzyjskiego poza Ruchem Eryzyjskim, którym jest Ruch Eryzyjski. A każdy Korpus Złotego Jabłka jest ukochanym domem Złotego Robaka.
- Każdy dyskordianin powinien używać Oficjalnego Dyskordiańskiego Systemu Numerowania Dokumentów.
- Każdy dyskordianin w początkowej fazie oświecenia powinien w każdy piątek udawać się w zaciszne miejsce w celu radosnego spożycia hot doga. Ta ceremonia jest jednocześnie aktem walki z popularnymi, pogańskimi zabobonami: katolickiego chrześcijaństwa (niejedzenie mięsa w piątek), judaizmu i islamu (niejedzenie wieprzowiny), hinduizmu (niejedzenie wołowiny), buddyzmu (niejedzenie mięsa) oraz dyskordianizmu (niejedzenie bułek od hot dogów).
- Każdy dyskordianin powinien się wstrzymać od jedzenia bułek od hot dogów, albowiem taki był kaprys Naszej Bogini, kiedy zmierzyła się z Afrontem Pierworodnym.
- Żadnemu dyskordianinowi nie wolno wierzyć w to, co czyta.
Filozofia[edytuj | edytuj kod]
Dyskordianizm parodiuje zarówno filozofię zachodnią jak i filozofię buddyzmu zen (koany), taoizmu (Święte Chao). Z tego powodu nazywany jest "zenem dla okrągłookich"[potrzebny przypis]. Humor i drwina mają odzwierciedlać dystans wobec rzeczywistości, który przekłada się na agnostycyzm filozoficzny. Dyskordianie podają w wątpliwość wszystko, twierdząc że:
Wszystkie twierdzenia są w pewnym sensie prawdziwe, w pewnym sensie fałszywe, w pewnym sensie bez sensu, w pewnym sensie prawdziwe i fałszywe, w pewnym sensie prawdziwe i bez sensu, w pewnym sensie fałszywe i bez sensu oraz w pewnym sensie prawdziwe, fałszywe i bez sensu.
(porównaj: buddyjskie pojęcie catushkotika – cztery wartości logiczne: to jest A, to nie jest A, zarówno A jak i nie-A, ani A ani nie-A)
Tym samym dla wyznawców Eris nie istnieją rzeczy święte, ponieważ wszystko może zostać podane w wątpliwość i wyśmiane. Śmiech jest także drogą do szczęścia.
Ponadto dyskordianizm postrzega chaos jako pozytywną siłę twórczą. Przeciwny jest podziałowi na konstruktywny porządek i destruktywny nieład.
Społeczność[edytuj | edytuj kod]
Niekiedy dyskordianie zrzeszają się w koteriach, które mogą być zorganizowane hierarchicznie, choć według Principii Discordii każdy człowiek na świecie jest prawdziwym papieżem, a hierarchia i podziały są tylko złudzeniem.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Malaklipsa Młodszy (Gregory Hill), Principia Discordia, tłum. Dariusz Misiuna, Wydawnictwo Fox, Wrocław 2000.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Essi Mäkelä, Johanna J.M. Petsche, Serious parody: Discordianism as liquid religion, „Culture and Religion”, 14 (4), 2013, s. 411–423, DOI: 10.1080/14755610.2013.841269, ISSN 1475-5610 [dostęp 2022-06-15].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Principia Discordia (ang.)
- Principia Discordia, polski przekład. chao.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-07)].
