Dobrosława ze Sławna
pani na Sławnie? | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
p. Salomea |
Dobrosława ze Sławna (ur. w okr. 1175–1183, zm. 1223[1]) – domniemana pani na Sławnie, prawdopodobna córka Racibora Bogusławowica i Salomei?[2].
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
W historiografii Dobrosława ze Sławna jest często identyfikowana z Dobrosławą pomorską, córką Bogusława I[3] lub z innymi filiacjami Raciborów, które są przez genealogów odrzucane[4]. Za pierwszą identyfikacją miał przemawiać wystawiony dokument z 23 kwietnia 1200 dla joannitów, który nadawał kościołom: pw. Św. Jana i Jakuba, dwie wsie: (łac.) Scarnino i Cosmacevo, jako zadośćuczynienie za wieś (łac.) Selglov. Dobra te, w późniejszym czasie zostały zakupione przez zakonników krzyżackich (1366)[5]. E. Rymar, genealog wskazywał możliwość lokalizacji tych dóbr na Pomorzu sławieńskim i w rejonie Kołobrzegu, ponieważ odrzucał mariaż z Grzymisławem na Świeciu i identyfikację wsi na Pomorzu Gdańskim[6][7].
J. Powierski opowiadał się za filiacją Dobrosławy, w I stopniu pokrewieństwa, z Raciborem Bogusławowicem, której śmierć miała nastąpić w 1223[8]. Współczesna literatura przedmiotu nie przekazuje danych o ewentualnym małżeństwie lub małżeństwach i potomstwie Dobrosławy.
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
Racibor Bogusławowic? ur. w okr. 1150–1156 zm. 14 lub 15 I 1183 |
Salomea? ur. w okr. 1162–1164 zm. 11 V po 1183 |
||||||||||||
Dobrosława ze Sławna (ur. w okr. 1175–1183, zm. 1223) |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, tabl. s. 206.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 123-125,203-212,213-214.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 125-130.
- ↑ Za: E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 213.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 127, 213.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 213-214.
- ↑ Dawna literatura uważała, że po śmierci Bolesława Dobrosława poślubiła Grzymisława, księcia świecko-lubiszewskiego. Za: O. Balzer, Genealogia Piastów, ss. 353–354.
- ↑ Za: E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 128, 206, 214.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Balzer O., Genealogia Piastów, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2005, ISBN 83-918497-0-8.
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056 .