Diplopleurus umbonicollis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diplopleurus umbonicollis
Pace, 2015
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

rydzenice

Plemię

Lomechusini

Podplemię

Myrmedoniina

Rodzaj

Diplopleurus

Gatunek

Diplopleurus umbonicollis

Diplopleurus umbonicollisgatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic.

Gatunek ten opisał po raz pierwszy w 2015 roku Roberto Pace. Jako lokalizację typową wskazano Diani Beach w Kenii[1].

Chrząszcz o połyskującym, wydłużonym w zarysie ciele długości 6,2 mm. Głowa jest ruda, z wyjątkiem wąskiego pasma wzdłuż środka o wyraźnym i grubym punktowaniu, pozbawiona siateczkowania, zaopatrzona w guzek między czułkami. W widoku grzbietowym skronie są krótsze od oczu. Czułki mają człony pierwszy i drugi rudożółte, a człony pozostałe rude. Drugi człon jest krótszy niż pierwszy, trzeci dłuższy niż drugi, czwarty dłuższy niż szeroki, a człony od piątego do dziesiątego szersze niż dłuższe. Rudożółte przedplecze ma szeroką bruzdę wzdłuż środka i parę guzków po jej bokach; jego powierzchnia cechuje się wyraźnym ziarenkowaniem i brakiem siateczkowania. Na rudożółtych pokrywach występują słabe wciski podłużne po bokach, a powierzchnia jest wyraźnie i grubo punktowana i bardzo powierzchownie siateczkowana. Kolor odnóży jest żółtorudy z żółtymi udami. Odwłok jest rudożółty z rudymi wolnymi urotergitami segmentów czwartego i piątego, pozbawiony siateczkowania. Grubsze punkty występują w przednich połówkach urotergitów od drugiego do czwartego, w pozostałych zaś miejscach punktowanie jest drobne i niezbyt gęste[1].

Owad afrotropikalny, znany wyłącznie z Kenii[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Roberto Pace. Due specie nuove di Lomechusini del Kenya al Naturkundemuseum Erfurt (Insecta: Coleoptera: Staphylinidae). (299° Contributo alla conoscenza delle Aleocharinae). „Veröffentlichungen des Naturkundemuseums Erfurt - VERNATE”. 34, s. 235–237, 2015.