Dion chante Plamondon

Dion chante Plamondon

Wykonawca albumu studyjnego
Céline Dion
Wydany	4 listopada 1991 29 kwietnia 1992 25 stycznia 1993 31 maja 1994 11 listopada 1994
Nagrywany	1991
Gatunek	pop
Długość	47:57
Wydawnictwo	Columbia, Epic
Producent	Romano Musumarra, Serge Perathoner, Jannick Top
Album po albumie
Unison (1990) Dion chante Plamondon (1991) Celine Dion (1992)

Dion chante Plamondon (en. Dion sings Plamondon, pl. Dion śpiewa Plamondona) jest albumem kanadyjskiej piosenkarki Céline Dion wydanym 14 listopada 1991. To jej 15 album francuskojęzyczny album i 16 jeśli zaliczyć również anglojęzyczne krążki. W Europie album został wydany pod inną nazwą – Des mots qui sonnent (en. Words That Sound, pl. Słowa, które brzmią).

Informacje o albumie

Na tym albumie Céline Dion interpretuje słowa Luca Plamondona, autora tekstów piosenek z francuskojęzycznej części. Krążek zawiera 4 nowe piosenki („Des mots qui sonnent”, „Je danse dans ma tête”, „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” i „L’amour existe encore”) oraz 8 coverów (głównie z musicalu Starmania: „Le monde est stone”, „Le blues du businessman”, „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)” i „Les uns contre les autres”). „Le monde est stone” i „Ziggy” oryginalnie zostały nagrane przez Fabienne Thibeault, a „Le blues du businessman” przez Claude Dubois. Thibeault i Dubois śpiewali również „Les uns contre les autres”. Inne covery to „Le fils de Superman” Martina St-Clair, „Oxygène” i „J'ai besoin d'un chum” Diane Dufresne oraz „Piaf chanterait du rock” Marie Carmen.

Początkowo album wydano w Kanadzie (listopad 1991) i Francji (kwiecień 1992). W 1994 roku Dion chante Plamondon został wydany również w reszcie świata i tym samym stał się pierwszym francuskojęzycznym albumem Dion dostępnym nie tylko w Kanadzie i Francji. Krążek sprzedał się w nakładzie 1,5 miliona kopii i został wydany z czterema różnymi okładkami.

1991-92 w Kanadzie

W Kanadzie nie wydano żadnych komercyjnych singli z albumu jednak 5 piosenek trafiło do rozgłośni radiowych. Sony Music Entertainment zdecydowała się wydać dwa single w tym samym czasie w październiku 1991 roku: „Des mots qui sonnent” (doszedł do 10 miejsca) i „L’amour existe encore” (doszedł do 16 miejsca). W lutym 1992 wydano kolejny singiel radiowy „Je danse dans ma tête” (doszedł do 3 miejsca), który wygrał nagrodę MuchMusic Award za najlepszy teledysk Adult Contemporary. „Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime” został wybrany w lipcu 1992 roku na następny singiel i stał się hitem dochodząc do 1 miejsca na liście najczęściej granych utworów w stacjach radiowych. Piątym i ostatnim singlem była piosenka „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”. Album odniósł duży sukces w Kanadzie, gdzie mimo że doszedł jedynie do 57 miejsca na liście najchętniej kupowanych albumów sprzedał się w nakładzie ponad 200,000 kopii za co został certyfikowany podwójną platyną. Dion chante Plamondon otrzymał Juno Award i Felix Award (obie nagrody w kategorii Best Selling Album).

1992-94 we Francji

We Francji album został wydany pod nazwą Des mots qui sonnent i był promowany piosenką „Je danse dans ma tête”, która została wydana jako pierwszy komercyjny singiel w kwietniu 1992. Niestety, zarówno singiel, jak i sam album okazały się fiaskiem. Wszystko zmieniło się kiedy wydano drugi singiel - „Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”. Piosenka stała się wielkim przebojem, doszła do 2 miejsca na liście sprzedaży singli i pokryła się złotem za sprzedaż 365,000 kopii. Anglojęzyczna wersja piosenki została użyta jako B-side do singla i pojawiła się na kompilacji Tycoon. Dzięki sukcesowi „Ziggy” Des mots qui sonnent pojawił się we wrześniu 1993 roku na liście najlepiej sprzedających się albumów we Francji. W styczniu 1994 roku Sony Music Entertainment wydała trzeci i ostatni komercyjny singiel we Francji - „L’amour existe encore”, który doszedł do 31 miejsca na liście sprzedaży singli. Des mots qui sonnent doszedł we Francji do 4 miejsca na liście sprzedaży albumów i pokrył się podwójną platyną za sprzedaż 600,000 kopii.

1994 na świecie

W 1994 album został wydany w innych państwach świata lecz nie promowały go żadne single. Jedynie singiel Dion z 1994 Think Twice zawierał jako B-side'y dwie piosenki z Dion chante Plamondon: „L’amour existe encore” i „Le monde est stone”.

Lista utworów

#	Tytuł	Autorzy	Czas trwania
1.	„Des mots qui sonnent”	Luc Plamondon, Aldo Nova, Marty Simon	3:56
2.	„Le monde est stone”	Luc Plamondon, Michel Berger	3:40
3.	„J'ai besoin d'un chum”	Luc Plamondon, François Cousineau	4:04
4.	„Le fils de Superman”	Luc Plamondon, Germain Gauthier	4:35
5.	„Je danse dans ma tête”	Luc Plamondon, Romano Musumarra	4:14
6.	„Le blues du businessman”	Luc Plamondon, Michel Berger	4:30
7.	„Piaf chanterait du rock”	Luc Plamondon, Germain Gauthier	3:23
8.	„Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”	Luc Plamondon, Michel Berger	2:58
9.	„Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime”	Luc Plamondon, Erown	3:40
10.	„Les uns contre les autres”	Luc Plamondon, Michel Berger	3:10
11.	„Oxygène”	Luc Plamondon, Germain Gauthier	6:00
12.	„L’amour existe encore”	Luc Plamondon, Richard Cocciante	3:50

Single

#	Singiel	Data wydania
1.	„Des mots qui sonnent”	14 października 1991
2.	„L’amour existe encore”	14 października 1991
3.	„Je danse dans ma tête”	3 lutego 1992
4.	„Quelqu’un que j’aime, quelqu’un qui m’aime”	6 lipca 1992
5.	„Un garçon pas comme les autres (Ziggy)”	28 czerwca 1993

Pozycje, certyfikaty i sprzedaż

Kraj	Pozycja	Certyfikacja	Sprzedaż
Belgia Wallonia - Albums Chart	17	-	-
Kanada - Albums Chart	57	2x platinum	225,000
Francja - Albums Chart	4(3)	2x platinum	600,000
USA - Billboard 200	-	-	110,000
=
Świat	-	-	1,500,000

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria
1992	Nagrody Juno	Wokalistka Roku
1992	Félix Awards	Album Roku - Dion chante Plamondon
1992	Félix Awards	Artysta z Quebec z największym sukcesem w języku innym niż francuski
1992	MuchMusic Video Awards	Najlepszy Teledysk Adult Contemporary – „Je danse dans ma tête”
1993	Nagrody Juno	Najlepszy Album Francuskojęzyczny Roku – Dion chante Plamondon

Linki zewnętrzne

• Okładka
• Okładka (Des mots qui sonnent)