Dasiosoma indicum
| Dasiosoma indicum | |||
| (Kirschenhofer, 2011) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Dasiosoma indicum | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Zasięg występowania | |||
 Rekordy D. indicum oznaczone czarnymi kwadratami (■) | |||
Dasiosoma indicum – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Lebiinae. Występuje endemicznie w Indiach.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2011 roku przez Ericha Kirschenhofera na łamach „Acta Coleopterologica” pod nazwą Diamella indica. Jako miejsce typowe wskazano Thekkady w indyjskim stanie Kerala[1][2]. W 2013 roku przeniesiony został do rodzaju Dasiosoma przez Shi Honglianga, Zhou Hongzhanga i Liang Hongbina[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości 6,4 mm, z wierzchu gęsto i równomiernie porośniętym złocistym owłosieniem i niewyraźnie mikrorzeźbionym, od spodu owłosionym gęsto i długo. Spód ciała jest żółtawy z rudożółtymi podgięciami pokryw[2].
Głowę ma rudożółtą z brązowymi wierzchołkami żuwaczek i rozjaśnionymi szczytami końcowych członów głaszczków. Skronie są dłuższe niż połowa długości półkulistych oczu i za nimi stopniowo zwężone. Charakterystyczne dla gatunku jest nabrzmiałe ciemię[2].
Przedplecze jest rudożółte z nieco przyciemnionym dyskiem, w zarysie sercowate, szersze od głowy, najszersze nieco przed środkiem, o szerokich kątach przednich, rozszerzonych, zaokrąglonych i przed kątami tylnymi zafalowanych krawędziach bocznych, niemal prostych, niewystających kątach tylnych oraz płatowatej krawędzi tylnej. Linia środkowa jest głęboka, niedochodząca do krawędzi, a dołki przypodstawowe krótkie, głębokie i silnie zakrzywione. Ubarwienie pokryw ma tło ciemnobrązowe z lekkim, niebieskofioletowym połyskiem, a nim parę dużych, żółtych plam za środkiem długości, połączonych na szwie i sięgających do piątych międzyrzędów na boki. Rzędy są płytkie, umiarkowanie grubo punktowane, międzyrzędy zaś lekko sklepione, gęsto punktowane, o niewyraźnych chetoporach. Odnóża są krótkie, pozbawione włosków adhezyjnych na stopach[2].
Odwłok samicy ma ostatnie sternum z prostą lub lekko wykrojoną krawędzią tylną, samca zaś ma owo sternum na tylnej krawędzi umiarkowanie wykrojone, u obu płci ma ono dwie pary szczecinek. Samiec ma genitalia o płacie środkowym edeagusa silnie zakrzywionym na prawą stronę w widoku grzbietowym, o niemal prostych przed wierzchołkiem krawędziach brzusznej i grzbietowej w widoku bocznym. Występuje krótka i szeroka, na szczycie zaokrąglona blaszka wierzchołkowa. Endofallus ma długie, cienkie, lekko zafalowane, zakrzywione na prawą stronę flagellum główne oraz delikatnie łuskowatą błonę przyległą do małego, krótkiego i lekko dobrzusznie zakrzywionego wyrostka trąbkowatego; ponadto zaopatrzony jest we flagellum wtórne i torebkę wierzchołkową[2].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Owad orientalny, endemiczny dla Indii, znany tylko z lokalizacji typowej w Kerali[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Erich Kirschenhofer. Beschreibungen neuer truncatipenner Carabiden aus Ost- und Suedostasien; eine neue Art der Gattung Craspedophorus Hope, 1838 (Panageaeini) aus Suedostasien; Bemerkungen zu zwei Japanischen Arten der Gattung Parena Motschulsky, 1859 (Coleoptera Carabidae). „Acta Coleopterologica (Munich)”. 27 (1), s. 61–75., 2011.
- ↑ a b c d e f g Hongliang Shi, Hongzhang Zhou, Hongbin Liang. Liang H, Shi H, Zhou H (2013) Taxonomic synopsis of the subtribe Physoderina (Coleoptera, Carabidae, Lebiini), with species revisions of eight genera. „ZooKeys”. 284, s. 1-129, 2013. Pensoft Publishers. DOI: 10.3897/zookeys.284.3983. ISSN 1313-2970.