Daniił Kwiat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniił Kwiat
Ilustracja
Daniił Kwiat (2017)
Imię i nazwisko

Daniił Wiaczesławowicz Kwiat

Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1994
Ufa

Sezon 2020
Seria

Formuła 1

Zespół

AlphaTauri

Samochód

AlphaTauri AT01

Nr startowy

26

Partnerzy

Pierre Gasly

Sukcesy

2011: Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 (II wicemistrz)
2011: Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 (wicemistrz)
2012: Alpejska Formuła Renault 2.0 (mistrz)
2012: Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 (wicemistrz)
2013: Seria GP3 (mistrz)

podpis
Strona internetowa

Daniił Wiaczesławowicz Kwiat (ros. Даниил Вячеславович Квят, ur. 26 kwietnia 1994 w Ufie) – rosyjski kierowca wyścigowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karting[edytuj | edytuj kod]

Kwiat karierę rozpoczął od startów w kartingu. Startował w Rosji oraz we Włoszech, najlepsze wyniki osiągając w 2009 roku, kiedy to zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Europy kategorii KF3, a także 2. pozycję w Międzynarodowych Mistrzostwach WSK[1].

Formuła Renault[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2010 Kwiat zadebiutował w wyścigach samochodów jednomiejscowych. Rosjanin brał udział w Europejskiej Formule BMW, w której sześciokrotnie znalazł się w czołowej szóstce, a podczas ostatniego wyścigu w kalendarzu, na torze Monza, uplasował się na drugiej lokacie. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 10. miejscu[1][2].

Kwiat wziął także udział w azjatyckim odpowiedniku tej serii (nie był liczony do klasyfikacji). Wystąpiwszy w ośmiu wyścigach, pięciokrotnie stanął na podium, triumfując przy tym na malezyjskim torze w Sepang. W okresie posezonowym Kwiat wystartował w zimowej edycji Brytyjskiej Formuły Renault. W ciągu sześciu wyścigów, Rosjanin dwukrotnie stanął na podium, a podczas zmagań na torze Snetterton sięgnął po pole position[3]. Ostatecznie w klasyfikacji końcowej znalazł się na 4. pozycji[potrzebny przypis].

Na początku sezonu 2011, Kwiat zaliczył udział w czterech eliminacjach serii Toyota Racing. Rosjanin sześciokrotnie znalazł się na podium. Jedyne zwycięstwo odnotował w pierwszym starcie, na torze Manfeild Autocourse[4].

Po jednorazowym występie w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 (na torze Circuit de Catalunya uplasował się odpowiednio na osiemnastym i ósmym miejscu) Kwiat został etatowym zawodnikiem Koiaren Motorsport nie tylko w tej serii, ale także w Północnoeuropejskim cyklu Formuły Renault. Kwiat sześciokrotnie meldował się w czołowej trójce, a podczas rywalizacji na torze Spa-Francorchamps i Nürburgring odnotował po jednym zwycięstwie (w Niemczech oraz na Węgrzech uzyskał pole position). Dzięki zdobytym punktom zmagania zakończył na 3. lokacie[potrzebny przypis].

W Formule Renault NEC 2.0 Kwiat spisał się jeszcze lepiej. W ciągu sezonu aż trzynastokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym siedem zwycięstw (w tym całkowicie zdominował rywalizację na kończącym kalendarz torze Monza[5]). Ostatecznie sięgnął po tytuł wicemistrzowski, ulegając jedynie swojemu koledze z programu Red Bulla, Hiszpanowi Carlosowi Sainzowi Jr[6].

W przeciwieństwie do hiszpańskiego kolegi, Kwiat postanowił pozostać w formule tej klasy, ponownie ścigając się w barwach fińskiej ekipy. Tym razem jednak na rzecz Północnoeuropejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0 wybrał Formułę Renault 2.0 Alps[7][8]. Rosjanin w obu seriach okazał się najczęściej wygrywającym zawodnikiem, triumfując w siedmiu z czternastu wyścigów. Rosjaninowi przytrafiło jednak kilka mniej udanych występów, czego następstwem było przegranie mistrzostwa w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0, natomiast w Formule Renault 2.0 Alps pokonał rywala różnicą zaledwie trzech punktów[9].

Rosyjska Federacja Samochodowa uznała Kwiata za rosyjskiego kierowcę wyścigowego roku[10].

Formuła 3[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2013 Rosjanin startował gościnnie w Mistrzostwach Europejskiej Formuły 3 z brytyjską ekipą Carlin[11]. Wygrał tam jeden wyścig[12] i siedmiokrotnie stawał na podium – w drugim wyścigu na Hockenheimring[13], pierwszym[14], drugim[15] i trzecim wyścigu na Red Bull Ring[16], drugim wyścigu na Circuit Zandvoort[17] i drugim wyścigu na ACI Vallelunga Circuit[18].

Seria GP3[edytuj | edytuj kod]

Kwiat podpisał kontrakt na starty w serii GP3 na sezon 2013 z zespołem MW Arden[19][20]. Tam zabłysnął szczególnie w drugiej części sezonu, kiedy to trzykrotnie zwyciężał i pięciokrotnie stawał na podium. Ostatecznie uzbierane 168 punktów w klasyfikacji generalnej pozwoliło mu pokonać wszystkich rywali z serii i zdobyć tytuł mistrzowski[potrzebny przypis].

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

21 października 2013 roku Daniił Kwiat, został zakontraktowany na starty w Formule 1 jako kierowca Scuderii Toro Rosso w sezonie 2014[21][22]. Tym samym został drugim rosyjskim kierowcą w historii Formuły 1. Już w Australii, w pierwszym wyścigu sezonu zdobył pierwsze dwa punkty, stając się jednocześnie nie tylko najmłodszym kierowcą, ale również najmłodszym zdobywcą punktów w Formule 1. Swój dorobek punktowy powiększał jeszcze czterokrotnie - w Malezji, Chinach, Wielkiej Brytanii i Belgii. W ostatecznym rozrachunku Rosjanin przegrał jednak ze swoim partnerem zespołowym Jeanem-Ériciem Vergne o 14 punktów. Mimo to po ogłoszeniu odejścia Sebastiana Vettela z Red Bull Racing, to Kwiat został zakontraktowany w roli etatowego kierowcy w tym zespole[potrzebny przypis]. W sezonie 2015 Kwiat po raz pierwszy stanął w karierze na podium. Miało to miejsce podczas Grand Prix Węgier. Rosyjski kierowca wystartował z siódmego pola, natomiast wyścig zakończył na drugim miejscu za Sebastianem Vettelem a przed swoim ówczesnym kolegą z zespołu - Danielem Ricciardo. Sezon 2015 zakończył na siódmym miejscu z dorobkiem 95 punktów pokonując Ricciardo o 3 punkty. W sezonie 2016 podczas Grand Prix Chin stanął po raz drugi w karierze na podium zajmując trzecie miejsce. W wyścigu o Grand Prix Rosji spowodował kolizję z Sebastianem Vettelem eliminując Niemca z wyścigu na pierwszm okrążeniu. Za ten incydent został ukarany karą 10 sekund stop&go. Po tym wyścigu decyzją Helmuta Marko miejsce Kwiata w Red Bullu zajął Max Verstappen, natomiast Rosjanin został przeniesiony z powrotem do Scuderii Toro Rosso. W wyścigu o Grand Prix Hiszpanii po raz pierwszy w karierze uzyskał najlepszy czas okrążenia. Przez cały sezon zdobył 4 punkty. W sezonie 2017 Kwiat zdobył jedynie 5 punktów. Od wyścigu o Grand Prix Malezji miejsce Rosjanina zajął Pierre Gasly. Kwiat wystartował jeszcze w wyścigu o Grand Prix USA, gdzie zdobył 1 punkt za dziesiąte miejsce. Po tym wyścigu został usunięty z programu kierowców Red Bulla. Sezon 2018 spędził jako kierowca testowy Ferrari. Został ogłoszony kierowcą zespołu Scuderia Toro Rosso na rok 2019.[23] W wyścigu o Grand Prix Niemiec Kwiat po raz trzeci w karierze stanął na podium zajmując trzecie miejsce.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2014 Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR9 Renault Energy F1-2014 1.6L V6T Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Kanada Austria Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Japonia Rosja Stany Zjednoczone Brazylia 8 15
9 10 11 10 14 NU NU NU 9 NU 14 9 11 14 11 14 15 11 NU
2015 Infiniti Red Bull Racing Red Bull RB11 Renault Energy F1-2015 1.6L V6T Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Kanada Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Włochy Singapur Japonia Rosja Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia 95 7
NW 9 NU 9 10 4 9 12 6 2 4 10 6 13 5 NU 4 7 10
2016 Red Bull Racing Red Bull RB12 TAG Heuer 1.6L V6T Australia Bahrajn Rosja Hiszpania Monako Kanada Unia Europejska Austria Wielka Brytania Węgry Niemcy Belgia Włochy Singapur Malezja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia 25 14
NW 7 3 15
Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR11 Ferrari 060 1.6LV6T 10 NU 12 NU NU 10 16 15 14 NU 9 14 13 11 18 13 NU
2017 Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR12 Toro Rosso 1.6L V6T Australia Bahrajn Rosja Hiszpania Monako Kanada Azerbejdżan Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Włochy Singapur Malezja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia 5 19
9 NU 12 12 9 14 NU NU 16 15 11 12 12 NU 10
2019 Red Bull Toro Rosso Honda Toro Rosso STR14 Honda RA619H 1.6L V6T Australia Bahrajn Azerbejdżan Hiszpania Monako Kanada Francja Austria Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Rosja Japonia Meksyk Stany Zjednoczone Brazylia 37 13
10 12 NU NU 9 7 10 14 17 9 3 15 7 NU 15 12 10 11 12 10 9
2020 Scuderia AlphaTauri Honda AlphaTauri AT01 Honda RA620H 1.6L V6T Austria Węgry Wielka Brytania Wielka Brytania Hiszpania Belgia Włochy Toskania Rosja Niemcy Portugalia Emilia-Romania Turcja Bahrajn Bahrajn 32 14
12 10 12 NU 10 12 11 9 7 8 15 19 4 12 11 7 11

GP3[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2013 MW Arden Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE
168 1
20 NU 4 5 4 4 NU 16 3 7 1 6 1 2 1 5

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Sezon Seria Zespół Wyścigi Zwycięstwa PP NO Podium Punkty Pozycja
2010 Europejska Formuła BMW EuroInternational 16 0 0 0 1 138 10
Azjatycka Formuła BMW 8 2 2 0 5 0 NS†
Brytyjska Formuła Renault (edycja zimowa) Koiranen Bros. Motorsport 6 0 1 0 2 109 4
Europejska Formuła Renault 2.0 2 0 0 0 0 0 NS†
2011 Toyota Racing Series Victory Motor Racing 12 1 1 3 6 138 5
Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 Koiranen Bros. Motorsport 14 2 2 3 6 155 3
Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 20 7 2 5 13 431 2
Brytyjska Formuła Renault (finały) 6 0 0 1 2 111 3
2012 Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 Koiranen Motorsport 14 7 3 5 9 234 2
Alpejska Formuła Renault 2.0 14 7 4 4 8 217 1
2013 Europejska Formuła 3 Carlin 21 1 5 1 7 0 NS†
Seria GP3 MW Arden 16 2 2 4 5 168 1
Formuła 1 Scuderia Toro Rosso Kierowca testowy
2014 Formuła 1 Scuderia Toro Rosso 19 0 0 0 0 8 15
2015 Formuła 1 Infiniti Red Bull Racing 19 0 0 0 1 95 7
2016 Formuła 1 Red Bull Racing 4 0 0 0 1 25 14
Scuderia Toro Rosso 17 0 0 1 0
2017 Formuła 1 Scuderia Toro Rosso 15 0 0 0 0 5 19
2018 Formuła 1 Scuderia Ferrari Kierowca testowy
2019 Formuła 1 Red Bull Toro Rosso Honda 21 0 0 0 1 37 13
2020 Formuła 1 Scuderia AlphaTauri Honda 17 0 0 0 0 32 14

† – Kwiat nie był liczony do klasyfikacji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Даниил Квят (Daniil Kvyat). racing.lukoil.ru. [dostęp 2013-11-03]. (ros.).
  2. ФBMW: Квят закончил сезон на подиуме!. auto-sport.ru, 2010-09-12. [dostęp 2013-11-03]. (ros.).
  3. Renault new boys make solid start. racingsteps.co.uk, 2010-11-06. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-07)]. (ang.).
  4. Red Bull Junior Driver takes Dan Higgins Trophy. toyotaracing.co.nz. [dostęp 2013-11-03]. (ang.).
  5. Marco Borgo: Alps – Monza, Gara 2: Incontenibile Kvyat. stopandgo.tv, 2012-03-25. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)]. (wł.).
  6. Thrilling finals for the 2011 NEC season at Monza. necup.com, 2011-12-15. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-09)]. (ang.).
  7. F.Renault 2.0 ALPS synonimous of quality with top team and drivers ready to roll in 2012 season. renaultsportitalia.it, 2012-01-31. [dostęp 2013-11-03]. (ang.).
  8. Даниил Квят в сезоне-2012 продолжит выступать в Еврокубке Формулы „Рено” 2.0. championat.com, 2011-12-01. [dostęp 2013-11-03]. (ros.).
  9. Drivers standings 2012. renaultsportitalia.it. [dostęp 2013-11-03]. (ang. • wł.).
  10. РАФ назвала Квята пилотом года в России по итогам сезона-2012. championat.com, 2012-12-01. [dostęp 2013-11-03]. (ros.).
  11. Paweł Zając: Jones i Kwiat wystartują na Hockenheim. f1wm.pl, 2013-05-01. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  12. Paweł Zając: Kwiat wygrywa swój pierwszy wyścig w F3. f1wm.pl, 2013-09-28. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  13. Łukasz Godula: Rosenqvist dominuje w trzecim wyścigu F3 na Hockenheim. f1wm.pl, 2013-05-05. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  14. Paweł Zając: Pierwszy wyścig F3 pada łupem Felixa Rosenqvista. f1wm.pl, 2013-06-01. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  15. Paweł Zając: Rosenqvist nadal najlepszy na Red Bull Ringu. f1wm.pl, 2013-06-01. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  16. Łukasz Godula: Rosenqvist wygrywa trzeci wyścig na Red Bull Ringu. f1wm.pl, 2013-06-02. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  17. Paweł Zając: Rosenqvist najlepszy w drugim wyścigu F3. f1wm.pl, 2013-09-28. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  18. Paweł Zając: Lynn triumfuje w drugim wyścigu F3. f1wm.pl, 2013-10-13. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  19. Dmitrij Bucharow: GP3: Квят и Сайнс подтверждены в составе MW Arden. f1news.ru, 2013-01-09. [dostęp 2013-11-03]. (ros.).
  20. Falko Schoklitsch: Arden bestätigt Sainz Jr. und Kvyat für 2013. motorsport-magazin.com, 2013-01-09. [dostęp 2013-11-03]. (niem.).
  21. Dmitrij Bucharow: Даниил Квят – основной пилот Toro Rosso в 2014-м. f1news.ru, 2013-10-21. [dostęp 2013-11-03]. (ros.).
  22. Stephan Heublein, Philipp Schajer: Toro Rosso: Kvyat ersetzt Ricciardo. motorsport-magazin.com, 2013-10-21. [dostęp 2013-11-03]. (niem.).
  23. Daniil Kvyat: Toro Rosso return for Russian driver a year after being dropped, „BBC Sport”, 29 września 2018 [dostęp 2018-09-29] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]