Daniel Colindres
.jpg)
| |||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Daniel Colindres Solera | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 stycznia 1985 | ||||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||
| Numer w klubie |
26 | ||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Daniel Colindres Solera (ur. 10 stycznia 1985 w Alajueli) – kostarykański piłkarz występujący na pozycji lewego skrzydłowego, były futsalista, obecnie zawodnik Deportivo Saprissa.
Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]
Colindres pochodzi z miasta Alajuela, jest synem Honduranina i Kostarykanki[1]. Początkowo trenował w juniorskiej ekipie Plaza Acosta[2]. Od czternastego roku życia uprawiał futsal – w barwach reprezentacji prowincji Alajuela wziął udział w igrzyskach studenckich (Juegos Estudiantiles) i igrzyskach narodowych (Juegos Nacionales)[3]. Występował również w kostarykańskiej lidze futsalu jako zawodnik drużyny Santa Bárbara i kadrze narodowej[4]. W wieku dwudziestu dwóch lat otrzymał propozycję profesjonalnego kontraktu w Brazylii, jednak zdecydował się ostatecznie uprawiać zawodowo tradycyjną piłkę nożną. Po nieudanej próbie znalezienia zatrudnienia w zespole LD Alajuelense, wziął udział w test-meczu organizowanym przez Roya Myersa – byłego reprezentanta Kostaryki. Dzięki udanemu występowi dołączył do prowadzonej przez Myersa drugoligowej ekipy Saprissa de Corazón, będącej filią krajowego potentata Deportivo Saprissa[3]. Występował tam przez półtora roku.
Do pierwszej drużyny Saprissy został włączony przez Roya Myersa, gdy ten objął stery seniorskiego zespołu. W kostarykańskiej Primera División zadebiutował 17 stycznia 2010 w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Ramonense, w późnym wieku dwudziestu pięciu lat. Już wiosennym sezonie Verano 2010 wywalczył z Saprissą mistrzostwo Kostaryki, jednak był wyłącznie rezerwowym (trzy występy) i bezpośrednio po tym udał się na wypożyczenie do niżej notowanego Santos de Guápiles. Tam od razu wywalczył sobie miejsce w wyjściowym składzie i premierowego gola w lidze strzelił 14 sierpnia 2010 w wygranej 2:0 konfrontacji z Deportivo Saprissa. Barwy Santosu reprezentował przez półtora roku bez poważniejszych sukcesów. Do Saprissy powrócił wobec odejścia Heinera Mory do Norwegii i już po kilku miesiącach został jednym z ważniejszych graczy formacji ofensywnej[2].
W lipcu 2013 Colindres został wypożyczony do zespołu Puntarenas FC, gdzie spędził sześć miesięcy jako czołowy piłkarz. Po kolejnym powrocie do Saprissy – w sezonie Verano 2014 – zdobył kolejny tytuł mistrza Kostaryki, tym razem już w roli kluczowego gracza ekipy. Sukces ten powtórzył również pół roku później – w jesiennym sezonie Invierno 2014, a w tym samym roku dotarł również do finału pucharu Kostaryki – Copa Popular. W sezonie Invierno 2015 wywalczył swoje czwarte mistrzostwo Kostaryki, natomiast piąty tytuł mistrza kraju osiągnął podczas rozgrywek Invierno 2016. W sezonie Verano 2017 zdobył z Saprissą wicemistrzostwo Kostaryki, zaś w lipcu 2017 został mianowany przez trenera Carlosa Watsona nowym kapitanem drużyny[5].
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
W lipcu 2007 Colindres znalazł się w składzie reprezentacji Kostaryki w futsalu na Igrzyska Panamerykańskie w Rio de Janeiro. Jego kadra odpadła wówczas z turnieju w półfinale po porażce z gospodarzem i późniejszym triumfatorem – Brazylią (1:8). Sam Colindres zanotował udany indywidualny występ i z sześcioma golami na koncie został najlepszym strzelcem kostarykańskiej drużyny – zdobył dwie bramki w fazie grupowej z Ekwadorem (6:4) i cztery w meczu o trzecie miejsce z Paragwajem (5:6).
W seniorskiej piłkarskiej reprezentacji Kostaryki Colindres zadebiutował za kadencji selekcjonera Jorge Luisa Pinto, 2 września 2011 w wygranym 1:0 meczu towarzyskim z USA.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ José Pablo Alfaro Rojas: Daniel Colindres, el futbolista con sangre catracha al que no le duele eliminar a Honduras del Mundial. [w:] La Nación [on-line]. nacion.com, 2 października 2017. [dostęp 2018-01-18]. (hiszp.).
- ↑ a b José Pablo Alfaro: “Tengo un perfil bajo”. [w:] Al Día [on-line]. aldia.cr, 9 stycznia 2012. [dostęp 2018-01-18]. (hiszp.).
- ↑ a b José Pablo Alfaro Rojas: Daniel Colindres, el talento morado que reventó a los 30 años. [w:] La Nación [on-line]. nacion.com, 27 grudnia 2015. [dostęp 2018-01-18]. (hiszp.).
- ↑ Daniel Colindres: “Dentro de la cancha siempre quiero ser el mejor”. [w:] ASOJUPRO [on-line]. asojupro.com, 30 marca 2017. [dostęp 2018-01-18]. (hiszp.).
- ↑ Adrián Mendoza: Daniel Colindres: El nuevo capitán del Deportivo Saprissa. [w:] CRHoy [on-line]. crhoy.com, 27 lipca 2017. [dostęp 2018-01-18]. (hiszp.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Daniel Colindres w bazie National Football Teams (ang.)
- Daniel Colindres, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24].
- D. Colindres, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02].
