Czerwone Brygady – Partia Partyzancka
Czerwone Brygady Partia Partyzancka (wł. Brigate Rosse – Partito Guerriglia, BR-PG) – włoska organizacja terrorystyczna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ugrupowanie powstało w wyniku rozłamu w Czerwonych Brygadach w sierpniu 1981 roku[1]. Partia Partyzancka skupiała głównie aktywistów z Neapolu, którzy byli niegdyś związani z formacją Zbrojne Jednostki Proletariatu. Partia Partyzancka posiadała również komórki w więzieniach[1]. Ostatnia akcja przeprowadzona przez frakcję miała miejsce w październiku 1982 roku[1].
Liderem formacji był Giovanni „Emiliano“ Senzani[1].
Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę[edytuj | edytuj kod]
- 27 kwietnia 1982 roku terroryści zabili członka partii Chrześcijańska Demokracja i jego kierowcę. Do zabójstw doszło w Neapolu[1].
- 15 lipca 1982 roku członkowie grupy zabili w Neapolu oficera policji i jego kierowcę[1].
- 26 sierpnia 1982 roku terroryści zaatakowali pojazdy wojskowe Salerno. W starciu zginął policjant i oficer armii. Ranny został również inny funkcjonariusz policji, zmarł on po trzech dniach w wyniku odniesionych ran[1].
Liczebność[edytuj | edytuj kod]
W 1982 roku za udział w działalności grupy poszukiwanych było 147 osób[1].
Relacje z innymi grupami terrorystycznymi[edytuj | edytuj kod]
Rywalem frakcji były Czerwone Brygady – Walcząca Partia Komunistyczna. Organizacje nie atakowały się jednak w fizyczny sposób[1]. Dobre relacje łączyły Partię Partyzancką z frakcją Czerwone Brygady – Kolumna Walter Alasia[1].
Ideologia[edytuj | edytuj kod]
Grupa głosiła poglądy rewolucyjno-komunistyczne[1].