Cryptocephalus connexus
Cryptocephalus connexus | |
Olivier, 1807 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Podplemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Cryptocephalus connexus |
Cryptocephalus connexus – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Cryptocephalinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy został naukowo opisany w 1807 roku przez Guillaume’a-Antoine’a Oliviera[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o krępym, walcowatym ciele długości od 2,5 do 3,5 mm. Głowa jest żółta z czarnymi: ciemieniem, krótką pręgą przez połowę czoła, parą kropek nad panewkami czułkowymi i parą prążków po wewnętrznych stronach oczu złożonych. Nitkowate czułki mają człony od pierwszego do trzeciego lub czwartego czerwonawożółte, kolejne stopniowo ciemniejące, a pięć lub cztery ostatnie czarne. Przedplecze jest czarne z żółtym obrzeżeniem przedniej i bocznych krawędzi, przy czym miejscami przejście między żółtą a czarną barwą jest stopniowe. Punktowanie powierzchni przedplecza jest bardzo drobne i płytkie. Ubarwienie pokryw jest żółte z czarnym wzorem w postaci trzech podłużnych, połączonych z tyłu pasów oraz wąskiej poprzecznej przepaski przy przedniej krawędzi. Punkty na pokrywach są nieszczególnie głębokie i układają się w regularne rządki. Punkty na żółtym tle mają czarne zabarwienie. Kolor odnóży jest ciemnożółty. Genitalia samca cechuje prącie o bardzo szerokiej i na szczycie tępo zaokrąglonej płytce grzbietowej oraz wyraźnie dłuższych od niej i odgiętych na zewnątrz wyrostkach bocznych[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla głównie stanowiska kserotermiczne. Owady dorosłe aktywne są od lipca do września. Roślinami żywicielskimi larw są przypuszczalnie wiązy. Osobniki dorosłe oprócz wiązów spotykane były także wśród roślinności zielnej[3][2].
Gatunek palearktyczny o pontyjskim typie rozsiedlenia[2]. W Europie znany jest z Francji (w tym z Korsyki), Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Mołdawii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii Północnej, Albanii, Grecji, Rosji i Turcji. Poza tym występuje na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej[1].
W Europie Środkowej zmróżka ta występuje na izolowanych stanowiskach. W Polsce stwierdzona została tylko raz, na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego[3][2]. Na Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce oraz na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczona została jako gatunek zagrożony wyginięciem (EN)[4][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Cryptocephalus (Burlinius) connexus G. A. Olivier, 1807. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2020-12-07].
- ↑ a b c d Andrzej Warchałowski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 94 Stonkowate - Chrysomelidae. Część ogólna i podrodziny Donaciinae, Orsodacninae, Criocerinae, Clytrinae, Cryptocephalinae, Lamprosomatidae, Eumolpinae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1971.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Stonkowate – Chrysomelidae, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (16), 1990.
- ↑ Jerzy Pawłowski, Daniel Kubisz, Mieczysław Mazur: Coleoptera. Chrząszcze. W: Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior: Czerwona Lista Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce. Suplement. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2002.
- ↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.