Cong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cong
Ilustracja
Nefrytowy cong odnaleziony na stanowisku archeologicznym Jinsha koło Chengdu
Nazwa chińska
Pismo uproszczone

Pismo tradycyjne

Hanyu pinyin

cóng

Wade-Giles

ts’ung

Cong – w starożytnych Chinach wykonywany z nefrytu (rzadziej z kamienia) przedmiot rytualny w kształcie prostopadłościanu z wydrążonym okrągłym otworem. Wywodzący się z archaicznych rekwizytów szamańskich cong stanowił symboliczne wyobrażenie ziemi (w parze z symbolizującym niebo dyskiem bi)[1]. Zewnętrzne ścianki pokrywano zazwyczaj abstrakcyjnymi wzorami.

Pierwsze cong pojawiły się w okresie chińskiego neolitu (ok. 5000-2000 p.n.e.), w okresie panowania dynastii Shang i Zhou wykorzystywano je powszechnie przy składaniu ofiar i obrzędach pogrzebowych[2]. Zdaniem niektórych badaczy ich kształt może być dalekim echem archaicznych kultów płodnościowych i pierwotnie służyły one jako puzderko na fallusa[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 27. ISBN 83-85909-61-3.
  2. cong, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-03-05] (ang.).
  3. Lars Berglund: The secret of Luo shu: numerology in Chinese art and architecture. Lund: Department of Art History, Lund University, 1990, s. 148. ISBN 978-91-628-0068-0.