Boris Glinka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boris Glinka
Борис Глинка
27+2 zwycięstw
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

27 września 1914
Aleksandrow Dar (obecnie Krzywy Róg)

Data i miejsce śmierci

11 maja 1967
Czkałowskij, obecnie część Szczołkowa)

Przebieg służby
Lata służby

1939–1961

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Stanowiska

dowódca 16 gwardyjskiego pułku lotnictwa myśliwskiego

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe”

Boris Borisowicz Glinka (ros. Борис Борисович Глинка, ur. 14 września?/27 września 1914 w mieście Aleksandrow Dar, obecnie Krzywy Róg, zm. 11 maja 1967 w miejscowości Czkałowskij, obecnie część Szczołkowa) – radziecki lotnik wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej rodzinie robotniczej. Do 1928 skończył 7 klas szkoły, później pracował w kopalni w Krzywym Rogu, w 1934 ukończył technikum górnicze, a w 1936 aeroklub i szkołę lotników w Chersoniu i został lotnikiem-instruktorem. Od 31 grudnia 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1940 skończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Odessie i został instruktorem, a w maju 1941 dowódcą klucza w wojskowej szkole lotniczej w Konotopie. Od 1940 należał do WKP(b), od czerwca do sierpnia 1941 uczestniczył w obronie przeciwlotniczej węzła kolejowego w Konotopie, później został ewakuowany na Północny Kaukaz, a od września 1942 wraz z bratem Dmitrijem służył w lotniczym pułku myśliwskim, początkowo jako dowódca klucza, od maja 1943 adiutant eskadry, od sierpnia 1943 zastępca dowódcy eskadry, od listopada 1943 dowódca eskadry, a od stycznia 1944 zastępca dowódcy pułku. W marcu 1943 wraz z pułkiem wszedł w skład Frontu Północno-Kaukaskiego, brał udział w walkach na Kubaniu wiosną 1943, później walczył na Froncie Południowym, 4, 2 i 1 Ukraińskim, uczestniczył m.in. w operacji miusskiej. W czerwcu 1944 został dowódcą 16 gwardyjskiego pułku lotnictwa myśliwskiego, w maju-czerwcu 1944 walczył w Rumunii (odniósł wówczas 1 zwycięstwo), później brał udział w operacji lwowsko-sandomierskiej (również 1 zwycięstwo), jednak latem 1944 został ranny i wycofany z frontu. Łącznie w latach 1943-1944 wykonał ponad 115 lotów bojowych i stoczył ok. 50 walk powietrznych, w których strącił osobiście 30 i w grupie 1 samolot wroga (wg innych danych 27 osobiście i 2 w grupie, a 2 samoloty uszkodził). Po wojnie był lotnikiem-inspektorem lotniczego korpusu myśliwskiego 2 Armii Powietrznej w Centralnej Grupie Wojsk, później w 1 Armii Powietrznej w Białoruskim Okręgu Wojskowym, w 1952 ukończył Akademię Wojskowo-Powietrzną i został zastępcą naczelnika wojskowej szkoły pilotów. Od lutego 1953 do sierpnia 1957 był zastępcą dowódcy dywizji lotniczej w 73 Armii Powietrznej, potem zastępcą naczelnika wojskowej szkoły pilotów w Borisoglebsku, od lutego 1961 pracował w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów. 5 listopada 1951 otrzymał stopień pułkownika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-Воздушных сил Красной Армии» от 24 мая 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 31 мая (№ 20 (226)). — С. 1

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]